Alive - Ravenscry

Alive, I felt I was alive

The room shook under his nervous steps

I wished to not o-open my eyes, anymore

In my house everything was unfamiliar

Wasn’t him, wasn’t his fury on my bones

I was wrong;

I could make amend the problem that I had created

And I still hung, with my nails and all my memories

I was less than the idea he had about me

While I kept telling myself «I just have to wait for it to pass»

The hell was mine but I needed to

Believe, as I still breathed

I could never be more blessed than this, oh no…

In my house everything was unfamiliar

Wasn’t him, wasn’t his fury on my bones

I was wrong, I could make amend the problem that I had created

When words hurt more than a whole night with him

My son shadow turns me back to forgive

With a fast rewind, I forgot any wounds on my raped mind

And your dreams, who knows where are now…

And my dreams had fallen down to resist

In my house everything was unfamiliar

He was, and was his fury on my bones

I knew I couldn’t make amend the problem that I didn’t create

The main effort, to admit that I had really failed

That I’d known the most degrading misery

To discover that I could deserve more than a daily dread

Levend, ik voelde dat ik leefde

De kamer schudde onder zijn nerveuze stappen

Ik wilde mijn ogen niet meer openen

In mijn huis was alles onbekend

Was hij niet, was zijn woede niet op mijn botten?

Ik had het fout;

Ik zou het probleem dat ik had gemaakt kunnen oplossen

En ik hing nog steeds, met mijn nagels en al mijn herinneringen

Ik was minder dan het idee dat hij over mij had

Terwijl ik tegen mezelf zei: "Ik moet gewoon wachten tot het voorbij is"

De hel was van mij, maar ik moest wel

Geloof, terwijl ik nog ademde

Ik zou nooit meer gezegend kunnen zijn dan dit, oh nee...

In mijn huis was alles onbekend

Was hij niet, was zijn woede niet op mijn botten?

Ik had het mis, ik zou het probleem dat ik had gemaakt kunnen oplossen

Wanneer woorden meer pijn doen dan een hele nacht met hem

De schaduw van mijn zoon keert me terug om te vergeven

Door snel terug te spoelen, vergat ik alle wonden in mijn verkrachte geest

En je dromen, wie weet waar zijn ze nu...

En mijn dromen waren gevallen om weerstand te bieden

In mijn huis was alles onbekend

Hij was, en was zijn woede op mijn botten

Ik wist dat ik het probleem dat ik niet had gemaakt niet kon oplossen

De grootste inspanning, om toe te geven dat ik echt gefaald had

Dat ik de meest vernederende ellende had gekend

Om te ontdekken dat ik meer dan een dagelijkse angst zou kunnen verdienen