Un Día Más - Raphael

Un día más

Tras el aplauso llegará la soledad a mí

Me iré de aquí

Para buscar la cama fría de un hotel

Y un día más

En la distancia escucharé su voz

Que me dirá

Que por allí todo anda bien

Que han arreglado los faroles de la calle

Y que los niños han llegado un poco tarde

Y que me quiere, y que me quiere

Un día más

Renunciaré a ser su dueño

Un día más ejerceré de solitario

Un día más me marcharé con mi equipaje

Para beberme sorbo a sorbo el calendario

Un día más se llenará de flores rojas

Esta parcela en alquiler que es mi escenario

Un día más aplazaremos nuestros besos

Y romperemos la distancia hasta encontrarnos

En alguna noche

Un día más

Cuando se apaguen esas luces bajara el telón

Y yo me iré

Como una sombra paseando la ciudad

Me iré perdiendo

Con las luces del amanecer

Hasta llegar junto al teléfono otra vez

Me contará que la distancia le hace daño

Que necesita las caricias de mis manos

Y que me quiere, y que me quiere

Un día más

Renunciaré a ser su dueño

Un día más ejerceré de solitario

Un día más me marcharé con mi equipaje

Para beberme sorbo a sorbo el calendario

Un día más se llenará de flores rojas

Esta parcela en alquiler que es mi escenario

Un día más aplazaremos nuestros besos

Y romperemos la distancia hasta encontrarnos

En alguna noche

Un día más me marcharé con mi equipaje

Para beberme sorbo a sorbo el calendario

Un día más, y otro más, y otro más

Un día más me marcharé con mi equipaje

Para beberme sorbo a sorbo toda mi vida

Nog een dag

Na het applaus komt de eenzaamheid naar me toe

Ik ga ervandoor

Op zoek naar het koude bed van een hotel

en nog een dag

In de verte zal ik je stem horen

wat zal hij me vertellen?

Dat alles goed is daar

Ze hebben de straatlantaarns gerepareerd

En dat de kinderen wat laat zijn aangekomen

En dat hij van me houdt, en dat hij van me houdt

Nog een dag

Ik geef het op om de eigenaar te zijn

Nog een dag zal ik als een eenling optreden

Nog een dag vertrek ik met mijn bagage

Drink me slokje voor slokje van de kalender

Nog een dag zal worden gevuld met rode bloemen

Dit perceel te huur dat is mijn podium

Nog een dag zullen we onze kussen uitstellen

En we zullen de afstand breken totdat we elkaar ontmoeten

op een avond

Nog een dag

Als die lichten uitgaan, gaat het gordijn naar beneden

en ik zal gaan

Als een schaduw die door de stad loopt

Ik zal mezelf verliezen

Met de lichten van de dageraad

Tot we weer bij de telefoon zijn

Hij zal me vertellen dat de afstand hem pijn doet

die de strelingen van mijn handen nodig heeft

En dat hij van me houdt, en dat hij van me houdt

Nog een dag

Ik geef het op om de eigenaar te zijn

Nog een dag zal ik als een eenling optreden

Nog een dag vertrek ik met mijn bagage

Drink me slokje voor slokje van de kalender

Nog een dag zal worden gevuld met rode bloemen

Dit perceel te huur dat is mijn podium

Nog een dag zullen we onze kussen uitstellen

En we zullen de afstand breken totdat we elkaar ontmoeten

op een avond

Nog een dag vertrek ik met mijn bagage

Drink me slokje voor slokje van de kalender

Nog een dag, en nog een, en nog een

Nog een dag vertrek ik met mijn bagage

Om me mijn hele leven slokje voor slokje te drinken