Oltremare - Danno, Raffaele Casarano, Lars Danielsson

Oltre un sogno rubato e pagato col sangue

Che ti riga le guance

Ci sta un mare che inghiotte la vita di notte

C'è una bocca che piange

Oltre un filo di spine che segna il confine

Oltre un sole di ghiaccio che uccide

C'è la fine del viaggio

E c'è una bocca che ride

Nascosto nell’acqua un mostro chiama il tuo nome

Non prestargli attenzione

È un vento che soffia sul fondo del cuore e fa sempre rumore

È una disperazione

Che viene per mordere e pietrificare

Ma lontano c'è un posto che non conosco

E io ci voglio arrivare

So che avere paura è normale

Serve per farti trovare il coraggio

E a volte un assaggio di morte fa bene

Ti prepara al naufragio

È un miraggio, la corrente arriva, non remare

Fino a quando non saremo a riva, oltremare

Oltre il tempo passato da solo a parlare

Col cielo e le stelle

Oltre i segni che non potrai più cancellare

Sopra e sotto la pelle

Oltre un mondo feroce lasciato alle spalle da dimenticare

C'è una terra lontana, una lingua straniera

C'è la fine del mare

Oltre un sogno rubato e pagato col sangue

Che ti riga le guance

Ci sta un mare che inghiotte la vita di notte

C'è una bocca che piange

Oltre il filo di spine che segna il confine

Oltre un sole di ghiaccio che uccide

C'è la fine del viaggio

E c'è una una bocca che ride

Oltremare

Reggiti forte e in faccia alla morte tu non tremare

Nella tempesta a volte basta solo non pensare

Poi sarà dolce anche il ricordo di questo ondeggiare

Oltremare

Reggiti forte e in faccia alla morte tu non tremare

Nella tempesta a volte basta solo non pensare

E sarà dolce anche il ricordo di questo ondeggiare

Voorbij een droom gestolen en betaald met bloed

Dat je je wangen lijnt

Er is een zee die 's nachts het leven opslokt

Er is een mond die huilt

Voorbij een draad van doornen die de grens markeert

Voorbij een zon van ijs die doodt

Daar is het einde van de reis

En er is een lachende mond

Verborgen in het water roept een monster je naam

Schenk er geen aandacht aan

Het is een wind die in de bodem van het hart waait en altijd geluid maakt

Het is een wanhoop

Dat komt om te bijten en te verstenen

Maar ver weg is er een plaats die ik niet ken

En ik wil er komen

Ik weet dat angst normaal is

Het dient om je de moed te laten vinden

En soms is een voorproefje van de dood goed voor je

Het bereidt je voor op de schipbreuk

Het is een luchtspiegeling, de stroom komt, niet roeien

Tot we aan wal zijn, overzee

Voorbij de tijd die je alleen doorbrengt met praten

Met de lucht en de sterren

Voorbij de tekens die u niet langer kunt wissen

Boven en onder de huid

Voorbij een woeste wereld achtergelaten om vergeten te worden

Er is een ver land, een vreemde taal

Daar is het einde van de zee

Voorbij een droom gestolen en betaald met bloed

Dat je je wangen lijnt

Er is een zee die 's nachts het leven opslokt

Er is een mond die huilt

Voorbij de doornendraad die de grens markeert

Voorbij een zon van ijs die doodt

Daar is het einde van de reis

En er is een lachende mond

Overzee

Houd je stevig vast en beef niet in het aangezicht van de dood

In de storm is het soms genoeg om niet te denken

Dan zal de herinnering aan deze zwaai ook zoet zijn

Overzee

Houd je stevig vast en beef niet in het aangezicht van de dood

In de storm is het soms genoeg om niet te denken

En de herinnering aan dit wiegen zal ook zoet zijn