Push Me to My Limit - Rae Morris

We are in an age of losing

All the mayhem we are choosing

To compete in, under jealous sky

In the wake of our mistakes

I tidy up the mess we made

Find distractions

Paint the floor boards white

I’ve stood up in the strongest winds

As you try to make amends

You’re always promising to stay

Then you push me to my limit

And you ask me for forgiveness

Then you push me to my limit

On my tiptoes in the kitchen

Steal a tiny intermission

From the constant jag of push and pull

In the distant space of my mind

I imagine happier times

In the garden full of broad daylight

I’ve stood up in the strongest winds

As you try to make amends

I’m always promising to stay

Then you push me to my limit

And you ask me to forgive you

Then you push me to my limit

We bevinden ons in een tijdperk van verliezen

Alle chaos die we kiezen

Om mee te doen, onder jaloerse lucht

In het kielzog van onze fouten

Ik ruim de rotzooi op die we hebben gemaakt

Vind afleiding

Verf de vloerplanken wit

Ik ben opgestaan ​​in de sterkste wind

Terwijl je probeert het goed te maken

Je belooft altijd te blijven

Dan duw je me tot mijn limiet

En je vraagt ​​me om vergeving

Dan duw je me tot mijn limiet

Op mijn tenen in de keuken

Steel een kleine pauze

Van het constante duwen en trekken

In de verre ruimte van mijn geest

Ik stel me gelukkiger tijden voor

In de tuin vol daglicht

Ik ben opgestaan ​​in de sterkste wind

Terwijl je probeert het goed te maken

Ik beloof altijd te blijven

Dan duw je me tot mijn limiet

En je vraagt ​​me om je te vergeven

Dan duw je me tot mijn limiet