From the Stars - Rabbit Junk

The first body we found little more than a dried up husk.

It hadn’t been there

for long.

It still had a full kit, ammo, rifle, half pack of cigarettes in the

chest pocket

No visible wounds

His uniform was unfamiliar, not one of ours.

Like us, he had no flag on his

sleeve.

I stuffed the cigarettes into my pocket and pulled its cap over its

face

About as much ceremony as any of us deserved

We got the signal to proceed and made our way deeper into the structure.

In the maze of hallways we found more bodies, desiccated, no wounds.

All dead without firing a shot

We had no idea what we were dealing with

And we weren’t the first to try.

I put my wristwatch to my ear to make sure it

was still ticking.

It’s an old habit.

We hadn’t been told where we’re going or

why.

We had no idea how big this thing was

And we knew we weren’t alone

O' body heat, caress thy wicked sense

Let man’s image penetrate the clouding lens

May we see an end to our gnawing frustration

From the stars to the cradle of creation

We started back tracking our way though the structure.

Our pace steadily

quickened, like we were being followed

Our hurried footsteps echoed on the metal walk ways.

We should have been out of

there in just a few minutes, but instead we seemed to be going in circles

I was breathing sharply, fighting feelings of panic, trying to remember the way

out.

That’s when I felt it

A penetrating cold in my chest.

I choked on my breath, unable to move,

suddenly paralyzed, held by some terrible force

May the void bless this feast, may the bounty never cease

May the fluid ever flow, may our young grow and grow

We blessed few to become the crimson hue

Shall make a paradise of this world anew

The air filled with a plume of crimson.

A network of veins took shape around me,

the scarlet fluid outlining a bloated form floating in the air

I could feel a cold gelatinous digit probe the inside of my mouth.

My eyes were locked open, enslaved to the horror unfolding before me;

my blood curdled in its gut and flared throughout its tissue

The tip of my finger brushed the hilt of my knife.

Rage boiled up from the

depths of me and brought my last remaining strength with it

I heard my watch tick

I grit my teeth

And lashed out with the blade

Feel the spray from wound I had made

Pushed the horror aside and rose to my feet

I’m gonna take you with me!

Others closed in with menacing glee

Floating and bloated with eyes hungry

I felt overwhelmed with the will to survive

I roared like a lion and lunged with my knife

Obedient ones to the old ones ways

Drink to them to slow our prey

To give us strength in the face of leaded sting

To the glorious hunt, may sustenance it bring

Het eerste lichaam dat we vonden, was niet meer dan een opgedroogde schil.

Het was er niet geweest

voor lang.

Het had nog steeds een volledige uitrusting, munitie, geweer, half pakje sigaretten in de

borstzak

Geen zichtbare wonden

Zijn uniform was onbekend, niet dat van ons.

Net als wij had hij geen vlag op zijn

mouw.

Ik stopte de sigaretten in mijn zak en trok de dop over zijn

gezicht

Ongeveer net zoveel ceremonie als ieder van ons verdiende

We kregen het signaal om door te gaan en gingen dieper de structuur in.

In het doolhof van gangen vonden we meer lichamen, uitgedroogd, geen verwondingen.

Allemaal dood zonder een schot te lossen

We hadden geen idee waar we mee te maken hadden

En we waren niet de eersten die het probeerden.

Ik leg mijn polshorloge tegen mijn oor om er zeker van te zijn

tikte nog steeds.

Het is een oude gewoonte.

Er is ons niet verteld waar we heen gaan of

waarom.

We hadden geen idee hoe groot dit ding was

En we wisten dat we niet alleen waren

O' lichaamswarmte, streel uw slechte zin

Laat het beeld van de mens doordringen in de vertroebelde lens

Mogen we een einde zien aan onze knagende frustratie

Van de sterren tot de wieg van de schepping

We begonnen onze weg terug te volgen door de structuur.

Ons tempo gestaag

versneld, alsof we werden gevolgd

Onze haastige voetstappen echoden op de metalen looppaden.

We hadden weg moeten zijn

daar in slechts een paar minuten, maar in plaats daarvan leken we in cirkels te draaien

Ik ademde scherp, vocht tegen paniekgevoelens en probeerde me de weg te herinneren

uit.

Toen voelde ik het

Een doordringende kou in mijn borst.

Ik stikte in mijn adem, niet in staat om te bewegen,

plotseling verlamd, vastgehouden door een verschrikkelijke kracht

Moge de leegte dit feest zegenen, moge de overvloed nooit ophouden

Moge de vloeistof ooit stromen, moge onze jongen groeien en groeien

We hebben er maar weinig gezegend om de karmozijnrode tint te worden

Zal opnieuw een paradijs van deze wereld maken

De lucht vulde zich met een pluim van karmozijn.

Om mij heen ontstond een netwerk van aderen,

de scharlakenrode vloeistof die een opgeblazen vorm schetst die in de lucht zweeft

Ik voelde een koude, geleiachtige vinger aan de binnenkant van mijn mond.

Mijn ogen waren opengesperd, verslaafd aan de gruwel die zich voor mij ontvouwde;

mijn bloed stolde in zijn darm en vlamde door zijn weefsel

De punt van mijn vinger streelde het gevest van mijn mes.

Woede borrelde op uit de

diepten van mij en bracht mijn laatste overgebleven kracht mee

Ik hoorde mijn horloge tikken

Ik knars op mijn tanden

En haalde uit met het mes

Voel de spray van de wond die ik had gemaakt

Duwde de horror opzij en stond op

Ik neem je mee!

Anderen sloten zich in met dreigende vreugde

Drijvend en opgeblazen met hongerige ogen

Ik voelde me overweldigd door de wil om te overleven

Ik brulde als een leeuw en sprong uit met mijn mes

Gehoorzamen aan de oude manieren

Drink op ze om onze prooi te vertragen

Om ons kracht te geven in het aangezicht van een loden angel

Voor de glorieuze jacht, kan het levensonderhoud brengen