Hostage - Queensrÿche

Culture hostage.

I’m writhing in the cold grasp of justice,

As she turns away.

Blind is she supposed to be but,

Someone took a razor to her mask.

Rusted now the scales you hold,

The balance tipped by the weight of gold.

When will it end?

When will it ever end?

The judgment man holds my fate,

As I beg forgiveness with the

Plastic smile of a candidate.

They take for granted that I’m out of my mind

And they’re wasting their time to care.

So all my reasons are damned before they’re heard.

I’m held hostage by their words.

What will lead us to tolerance

If we don’t question our prejudice?

Courage is such a lonely word,

Patience, in time these truths will be known.

Please, don’t keep looking away.

You see fortunes are on line, reputations at risk,

And there’s fear in the hearts of all of you

That believe that you’re right,

And that’s your right.

But are you… right?

The judgment man holds my fate,

As I gaze around the room,

Their eyes are like knives, could decapitate.

They take for granted that I’m out of my mind

And I’m wasting their time, don’t show, don’t show me my fate.

Reasons are damned, can’t understand.

If I fall to pieces they’ll know…

He’s out of his mind and he’s wasting our time, we know.

As I sense my fate…

His reasons be damned, can’t understand him.

… and now all my reasons are damned before they’re heard.

I’m held hostage by their words.

I’m a hostage.

Cultuur gijzelaar.

Ik kronkel in de koude greep van gerechtigheid,

Terwijl ze zich afwendt.

Blind zou ze moeten zijn, maar,

Iemand nam een ​​scheermesje voor haar masker.

Verroeste nu de schalen die je vasthoudt,

De balans die door het gewicht van goud wordt getipt.

Wanneer eindigt het?

Wanneer zal het ooit eindigen?

De oordelende man houdt mijn lot in handen,

Als ik smeek om vergiffenis met de

Plastic glimlach van een kandidaat.

Ze vinden het vanzelfsprekend dat ik gek ben

En ze verspillen hun tijd aan de zorg.

Dus al mijn redenen zijn verdoemd voordat ze worden gehoord.

Ik word gegijzeld door hun woorden.

Wat zal ons tot tolerantie leiden?

Als we ons vooroordeel niet in twijfel trekken?

Moed is zo'n eenzaam woord,

Geduld, na verloop van tijd zullen deze waarheden bekend worden.

Blijf alsjeblieft niet wegkijken.

Je ziet dat fortuinen online staan, reputaties op het spel staan,

En er is angst in de harten van jullie allemaal

Die geloven dat je gelijk hebt,

En dat is uw goed recht.

Maar ben je... toch?

De oordelende man houdt mijn lot in handen,

Terwijl ik de kamer rondkijk,

Hun ogen zijn als messen, ze kunnen onthoofden.

Ze vinden het vanzelfsprekend dat ik gek ben

En ik verspil hun tijd, laat het niet zien, laat me mijn lot niet zien.

Redenen zijn verdoemd, kunnen het niet begrijpen.

Als ik uit elkaar val, zullen ze weten...

Hij is gek en hij verdoet onze tijd, dat weten we.

Terwijl ik mijn lot voel...

Zijn redenen zijn verdomd, ik kan hem niet begrijpen.

... en nu zijn al mijn redenen verdoemd voordat ze worden gehoord.

Ik word gegijzeld door hun woorden.

Ik ben een gijzelaar.