A Carta que não foi mandada - Quarteto Em Cy

Paris, outono de 73

Estou no nosso bar mais uma vez

E escrevo pra dizer

Que é a mesma taça e a mesma luz

Brilhando no champanhe em vários tons azuis

No espelho em frente eu sou mais um freguês

Um homem que já foi feliz, talvez

E vejo que em seu rosto correm lágrimas de dor

Saudades, certamente, de algum grande amor

Mas ao vê-lo assim tão triste e só

Sou eu que estou chorando

Lágrimas iguais

É, a vida é assim, o tempo passa

E fica relembrando

Canções do amor demais

Sim, será mais um, mais um qualquer

Que vem de vez em quando

E olha para trás

É, existe sempre uma mulher

Pra se ficar pensando

Nem sei, nem lembro mais

Parijs, herfst 73

Ik ben nog een keer in onze bar

En ik schrijf om te zeggen

Dat is dezelfde kop en hetzelfde licht

Sprankelend in champagne in verschillende tinten blauw

In de spiegel vooraan ben ik gewoon een andere klant

Een man die ooit gelukkig was, misschien

En ik zie dat je gezicht tranen van pijn doet

Ik mis zeker een grote liefde

Maar om je zo verdrietig en eenzaam te zien

Ik ben het die huilt

dezelfde tranen

Ja, zo is het leven, de tijd verstrijkt

En blijft onthouden

Te veel liefdesliedjes

Ja, het wordt er nog één, nog één

Dat komt van tijd tot tijd

En kijkt terug

Ja, er is altijd een vrouw

om te blijven denken

Ik weet het niet, ik herinner het me niet meer