A Estrada E O Violeiro - MPB4, Quarteto Em Cy

Sou violeiro caminhando só

Por uma estrada, caminhando só

Sou uma estrada procurando só

Levar o povo pra cidade só

Parece um cordão sem ponta

Pelo chão desenrolado

Rasgando tudo que encontra

A terra de lado a lado

Estrada de Sul a Norte

Eu que passo, penso e peço

Notícias de toda sorte

De dias que eu não alcanço

De noites que eu desconheço

De amor, de vida e de morte

Eu que já corri o mundo

Cavalgando a terra nua

Tenho o peito mais profundo

E a visão maior que a sua

Muita coisa tenho visto

Nos lugares onde eu passo

Mas cantando, agora insisto

Neste aviso que ora faço

Não existe um só compasso

Pra contar o que eu assisto

Trago comigo uma viola só

Para dizer uma palavra só

Para cantar o meu caminho só

Porque sozinho vou à pé e pó

Guarde sempre na lembrança

Que essa estrada não é sua

Sua vista pouco alcança

Mas a terra continua

Segue em frente, violeiro

Que eu lhe dou a garantia

De que alguém passou primeiro

Na procura da alegria

Pois quem anda noite e dia

Sempre encontra um companheiro

Minha estrada, meu caminho

Me responda de repente

Se eu aqui não vou sozinho

Quem vai lá na minha frente?

Tanta gente, tão ligeiro

Que eu até perdi a conta

Mas lhe afirmo, violeiro

Fora a dor que a dor não conta

Fora a morte quando encontra

Vai na frente o povo inteiro

Sou uma estrada procurando só

Levar o povo pra cidade só

Se meu destino é ter um rumo só

Choro em meu pranto é pau, é pedra, é pó

Se esse rumo assim foi feito

Sem aprumo e sem destino

Saio fora desse leito

Desafio e desafino

Mudo a sorte do meu canto

Mudo o Norte dessa estrada

Em meu povo não há Santo

Não há força, não há forte

Não há morte, não há nada

Que me faça sofrer tanto

Vai, violeiro, me leva pra outro lugar

Que eu também quero um dia poder levar

Tanta gente que virá

Caminhando, procurando

Na certeza de encontrar

Ik ben een gitarist die alleen loopt

Op een weg, alleen lopen

Ik ben een weg die alleen kijkt

Breng de mensen alleen naar de stad

Het ziet eruit als een eindeloos snoer

Bij de uitgerolde vloer

alles verscheuren wat je vindt

Het land van links naar rechts

Weg van Zuid naar Noord

Ik pas, denk en vraag

Allerlei nieuws

Van de dagen die ik niet bereik

Van nachten die ik niet ken

Van liefde, van leven en van dood

Ik heb de wereld al bestuurd

Rijden op de kale aarde

Ik heb de diepste borst

En de visie groter dan die van jou

ik heb veel gezien

Op de plaatsen waar ik ga

Maar zingen, nu sta ik erop

In dit bericht dat ik nu maak

Er is geen enkele maatregel

Om je te vertellen waar ik naar kijk

Ik breng maar één altviool mee

Om een ​​enkel woord te zeggen

Om alleen op mijn manier te zingen

Want alleen ga ik te voet en stof

Altijd in het geheugen bewaren

Dat deze weg niet van jou is

Je gezichtsvermogen bereikt nauwelijks

Maar de aarde gaat door

Ga verder, gitarist

Dat ik je de garantie geef

Dat iemand als eerste geslaagd is

In de zoektocht naar vreugde

Voor wie dag en nacht wandelt

Vind altijd een metgezel

Mijn weg, mijn weg

 antwoord me plotseling

Als ik hier niet alleen heen ga?

Wie gaat daar voor mij?

Zoveel mensen, zo licht

Dat ik zelfs de tel kwijt ben

Maar ik zeg je, gitarist

Afgezien van de pijn die de pijn niet telt

Buiten de dood als hij vindt

Het hele volk gaat door

Ik ben een weg die alleen kijkt

Breng de mensen alleen naar de stad

Als het mijn lot is om één richting te hebben

Ik huil in mijn kreet is stok, is steen, is stof

Als deze cursus is gemaakt

Zonder zelfvertrouwen en zonder bestemming

Ik kom uit dit bed

Uitdaging en uitdaging

Ik verander het geluk van mijn zang

Ik demp het noorden van deze weg

In mijn mensen is er geen Heilige

Er is geen kracht, er is geen sterk

Er is geen dood, er is niets

Daar heb ik zoveel last van

Ga, gitarist, breng me naar een andere plaats

Die ik ook wil kunnen nemen

er zullen zoveel mensen komen

wandelen, kijken

In de zekerheid van het vinden