Brittle - Puissance

Staring at the sky as if for the first time

Nothing’s like I thought anymore

Holding my breath as long as I can

Terrified what if I let go

So I reach deep inside and try once again

To rise and get back on my feet

But find myself falling right back down

Beat down by a fear I don’t know

I hope and pray to be taken away

Try to face my innermost but somehow it seems

It’s always right behind me as I turn

Tragic as I wallow in self pity and unrest (?)

This world is brittle and so am I

One last try to break more chains

To rid myself of all the pain I caused

Brush away from all by the power of truth

There can’t be many others left behind

This time I rise, my mind is set

I walk steadfast towards the sun

Clenching my fist I dare not look back

Tomorrow soul left to find

Staren naar de lucht alsof je voor het eerst bent

Niets is meer zoals ik dacht

Mijn adem inhouden zolang ik kan

Doodsbang wat als ik loslaat?

Dus ik reik diep naar binnen en probeer het opnieuw

Om op te staan ​​en weer op te staan

Maar merk dat ik meteen weer naar beneden val

Neergeslagen door een angst die ik niet ken

Ik hoop en bid om weggenomen te worden

Probeer mijn diepste onder ogen te zien, maar op de een of andere manier lijkt het

Het is altijd vlak achter me als ik me omdraai

Tragisch als ik zwel in zelfmedelijden en onrust (?)

Deze wereld is broos en ik ook

Nog een laatste poging om meer kettingen te breken

Om mezelf te ontdoen van alle pijn die ik heb veroorzaakt

Poets alles weg door de kracht van de waarheid

Er kunnen niet veel anderen achterblijven

Deze keer sta ik op, mijn geest is ingesteld

Ik loop standvastig naar de zon

Met vuisten gebald durf ik niet achterom te kijken

Morgen ziel over om te vinden