Motel Reflections - Pro Teens

And it’s sore,

it’s so Lost in your glorious violent streak

A seemingly peachy thing

Coming out from I don’t where

So unwise,

as you are everytime

A dirty joke you played on yourself,

well played

When a magnetic glow

becomes all you know

You’ll find yourself later on

covered in a guilt that lingers on

Calling a hotline

as if there’s still time

They say it’s closed,

but you stick around

One of the low lives,

one of the bad guys

Would die in your arms too

, as long as they could have you

I can’t be that guy;

I rely on my own

You can’t be that guy;

it’s better if do this alone

As the months lull by

I can’t help but think

The same motel sign

Is giving me everything

En het is pijnlijk,

het is zo verloren in je glorieuze gewelddadige inslag

Een ogenschijnlijk peachy ding

Komend uit ik weet niet waar

Zo onverstandig,

zoals je altijd bent

Een vuile grap die je met jezelf uithaalde,

goed gespeeld

Wanneer een magnetische gloed

wordt alles wat je weet

Je zult jezelf later vinden

bedekt met een schuldgevoel dat aanhoudt

Een hotline bellen

alsof er nog tijd is

Ze zeggen dat het gesloten is,

maar je blijft hangen

Een van de lage levens,

een van de slechteriken

Zou ook in jouw armen sterven

, zolang ze je kunnen hebben

Ik kan die man niet zijn;

Ik vertrouw op mezelf

Je kunt die man niet zijn;

het is beter om dit alleen te doen

Naarmate de maanden verstrijken

Ik kan het niet laten om na te denken

Hetzelfde motelbord

Geeft me alles