Death of Gods - Primordial

We stood on the shoulders of giants

Like atlas with the burden of faith

We clasped our hands in praise

Of a conqueror’s right to tyranny

This is a language that has not passed

Our lips in one thousand years

So heretics I call to you

Partisans stand as one

Rebels raise your voices

If not then all is lost

This is the death of the Republic and make no mistake

The senate is lost and Zeus is laughing

So Mars God of war can you hurl a lightning bolt

To smash the temple of the blind

The Tiber is over flowing with the blood of innocent men

And so we stood, among thieves, liars and murderers

Whose names shall live in eternal rest and infamy

Disgraced kings enshrined with their pious men

Who ruled us all with the bloodied spear of destiny

You knew my name before I was born

You knew my death from the moment it passed my lips

This is the death of the Republic

Dead and gone with Pearse in the grave

Haunted to the end by the ghosts of Connolly’s army

Skeletal fingers on the trigger of Collins' demise

And Parnell’s dreams are turned to nothing but dust

«And I say to my people’s masters: beware, beware of the

thing that is coming, beware of the risen people, who shall

take what we would not give.

Did ye think to conquer the people, or that law is stronger

than life and than men’s desire to be free?»

We stonden op de schouders van reuzen

Als een atlas met de last van het geloof

We vouwden onze handen in lof

Van het recht van een veroveraar op tirannie

Dit is een taal die niet is geslaagd

Onze lippen over duizend jaar

Dus ketters, ik roep jullie op

Partizanen staan ​​als één

Rebellen verheffen je stem

Zo niet, dan is alles verloren

Dit is de dood van de Republiek en vergis je niet

De senaat is verloren en Zeus lacht

Dus Mars God van de oorlog kun je een bliksemschicht gooien?

Om de tempel van de blinden te breken

De Tiber stroomt over van het bloed van onschuldige mannen

En zo stonden we tussen dieven, leugenaars en moordenaars

Wiens namen zullen leven in eeuwige rust en schande

In ongenade gevallen koningen verankerd met hun vrome mannen

Die ons allemaal regeerde met de bebloede speer van het lot?

Je kende mijn naam voordat ik werd geboren

Je kende mijn dood vanaf het moment dat hij over mijn lippen kwam

Dit is de dood van de Republiek

Dood en weg met Pearse in het graf

Tot het einde achtervolgd door de geesten van Connolly's leger

Skeletachtige vingers aan de trekker van de ondergang van Collins

En Parnells dromen veranderen in niets dan stof

«En ik zeg tegen de meesters van mijn volk: pas op, pas op voor de

ding dat komt, pas op voor het opgestane volk, dat zal

nemen wat we niet zouden geven.

Dacht je het volk te veroveren, of is de wet sterker?

dan het leven en dan het verlangen van de mens om vrij te zijn?»