Omnichord - Pram

And by the railway line

He’s sitting in his old grey coats

And all the people come to ask him questions over again

He gave away his house and clothes

And all the money that he had

The day the last train ran through our town

Some think he’s very wise

But I know otherwise

That man’s a fool

As he’s forgotten life

He’s always cold though the sun might shine

Sits in the same place if it’s grey or fine

Sits where he lost his girl to the railway line

He didn’t love and he couldn’t give

And now he seeks his peace inside

And still he wonders why he feels so cold

In the town where there once were trains

The people hurry to and fro

They think somehow this man can make them happy again

They look for answers in his eyes

They look for answers in the way he sighs

They think somehow sorrow makes you very wise

En bij de spoorlijn

Hij zit in zijn oude grijze jassen

En alle mensen komen hem opnieuw vragen stellen

Hij gaf zijn huis en kleding weg

En al het geld dat hij had

De dag dat de laatste trein door onze stad reed

Sommigen denken dat hij erg wijs is

Maar ik weet anders

Die man is een dwaas

Omdat hij het leven is vergeten

Hij heeft het altijd koud, ook al schijnt de zon

Zit op dezelfde plek als het grijs of goed is

Zit waar hij zijn meisje verloor aan de spoorlijn

Hij hield niet van en hij kon niet geven

En nu zoekt hij zijn vrede van binnen

En toch vraagt ​​hij zich af waarom hij het zo koud heeft

In de stad waar ooit treinen reden

De mensen haasten zich heen en weer

Ze denken dat deze man ze op de een of andere manier weer gelukkig kan maken

Ze zoeken naar antwoorden in zijn ogen

Ze zoeken naar antwoorden in de manier waarop hij zucht

Ze denken dat verdriet je op de een of andere manier heel wijs maakt