Crooked Tiles - Pram

The sky keeps on weeping

The sun is sleeping

Don’t wake the moon

The light would show the cracks in her face

The earth on its ancient last legs

Wobbles round the sun

Like a drunk around a lamp post

And I shut my mouth sore from cursing

And my eyes that are tired of seeing

If I could shake off this feeling

Of being guilty for living

Of never doing what others wanted

Of simply being inconvenient

Then suddenly the sun could warm me

To the marrow of my skeleton

My mind could ride the breezes

Hover and flutter in the cold air

De lucht blijft huilen

De zon slaapt

Maak de maan niet wakker

Het licht zou de scheuren in haar gezicht laten zien

De aarde op zijn oude laatste benen

Wiebelt rond de zon

Als een dronkaard rond een lantaarnpaal

En ik hield mijn mond dicht van vloeken

En mijn ogen die het zien beu zijn

Als ik dit gevoel van me af kon schudden

Van schuldig zijn voor het leven

Of nooit doen wat anderen wilden

Of gewoon onhandig zijn

Toen kon de zon me ineens verwarmen

Naar het merg van mijn skelet

Mijn geest kan op de wind rijden

Zweef en fladder in de koude lucht