Vou Me Tacar - Ponto De Equilíbrio

Vou me tacar nessa estrada

Não sei se vou voltar

Minha mente é meu lar

E nessa caminhada não levarei nada que eu não possa aguentar

Enquanto vivo eu estiver

Tentarei me manter em pé

Nada pode abalar minha fé

Só Jah pode mudar o que é

Como um direito do popó

Contundente como ele só

Certo como retornar ao pó

Filosofia e fé não andam só

Ando sempre acompanhado

Nunca estarei só

Seguirei vitorioso

Firme na força maior

Vou me tacar nessa estrada

Não sei se vou voltar

Minha mente é meu lar

E nessa caminhada não levarei nada que eu não possa aguentar

Rasurei a nota do boletim

Fechei a porta do botequim

Taquei fogo no estopim

Torrei um «camarão» do green

Nessa viagem que não tem fim

Não espere nada de mim

O maior fica pequenininho

De frente pra aquele que nos fez assim

Perfume que vem do seu jardim

É doce e suave como jasmin

Acalma, alimenta, sustenta enfim

Vale mais que qualquer dindim

E aquele que se acho o malandrinho

Não se espante com o meu recadinho

Treine para ser um espadachim, do latim ao mandarim

Sabedoria e amor é o que eu preciso

Pra seguir firme, percorrer o caminho

Autocontrole, honestidade, compaixão

Ponto de equilíbrio vai cumprindo essa missão

Num caminho cheio de pedras

Em um mundo com muitas regras

Eu não obedeço a essas

Pois quem ajoelha reza

E nessa eu não quero, eu não posso entrar

E quem viver verá

Seja em qualquer lugar

Nossa história vai se restaurar

Como num passe de mágica

Toda mascara cairá

É isso que temos que alimentar, focar, eternizar, sem planejar

Vou me tacar nessa estrada

Não sei se vou voltar

Minha mente é meu lar

E nessa caminhada não levarei nada que eu não possa aguentar

Ik ga mezelf op deze weg zetten

Ik weet niet of ik terug zal komen

mijn geest is mijn thuis

En tijdens deze wandeling neem ik niets mee dat ik niet aankan

Zolang ik leef ben ik

Ik zal proberen mijn voeten te houden

Niets kan mijn geloof aan het wankelen brengen

Alleen Jah kan veranderen wat het is

Als een recht van de popó

bot zoals hij gewoon is

Zeker als terugkeer naar stof

Filosofie en geloof staan ​​niet alleen

Ik ben altijd vergezeld

Ik zal nooit alleen zijn

Ik zal zegevieren blijven

Stevig in overmacht

Ik ga mezelf op deze weg zetten

Ik weet niet of ik terug zal komen

mijn geest is mijn thuis

En tijdens deze wandeling neem ik niets mee dat ik niet aankan

Ik heb de notitie van de nieuwsbrief doorgestreept

Ik sloot de deur van de taverne

Ik heb de lont in brand gestoken

Ik roosterde een «garnalen» van de groene

Op deze nooit eindigende reis

Verwacht niets van mij

De grootste wordt klein

Geconfronteerd met degene die ons zo heeft gemaakt

Parfum dat uit je tuin komt

Het is zoet en zacht als jasmijn

Verzacht, voedt, onderhoudt eindelijk

Meer waard dan welk geld dan ook

En degene die volgens mij de bedrieger is

Wees niet verrast door mijn bericht

Train om zwaardvechter te worden, van Latijn tot Mandarijn

Wijsheid en liefde is wat ik nodig heb

Bewandel het pad om door te gaan

Zelfbeheersing, eerlijkheid, mededogen

Break-even point vervult deze missie

Op een pad vol stenen

In een wereld met veel regels

Ik gehoorzaam deze niet

Want wie knielt bidt

En in deze wil ik niet, ik kan niet naar binnen

En wie leeft zal zien

overal zijn

Onze geschiedenis wordt hersteld

Als bij toverslag

Elk masker zal vallen

Dit is wat we moeten voeden, focussen, vereeuwigen, zonder te plannen

Ik ga mezelf op deze weg zetten

Ik weet niet of ik terug zal komen

mijn geest is mijn thuis

En tijdens deze wandeling neem ik niets mee dat ik niet aankan