Who Doesn't Love A Good Dismemberment - Poison The Well

At one time when the days were nectar sweet I was a lovely boy.

I brought smiles in my bag to pass around to all the unpleasant I passed.

As life walked by.

I noticed it look at me and not once did it stop its horrible stare.

I made that my occupation, self proclaimed devourer of problems.

It must be a long project to finally bring someone to their knees.

It didn’t like me fucking up the balance.

I’m undoing life’s work.

Since I never once saw that gaze fade.

My bag became smaller, the unpleasant wouldn’t accept my smiles as easily as

before.

I think I’m losing my friends.

I noticed it look at me and not once did it stop its horrible stare.

I made that my occupation, self proclaimed devourer of problems.

I think I was a lovely boy.

It feels like a million years since I was him.

I noticed it look at me and not once did it stop its horrible stare.

I made that my occupation, self proclaimed devourer of problems.

To think those stories were a lie and all he had to do was fix a gaze on me.

To turn it all around.

I think I was a lovely boy.

Let’s see if we cant make a lovely lovely man.

In een tijd dat de dagen zoet waren, was ik een lieve jongen.

Ik bracht een glimlach in mijn tas om door te geven aan al het onaangename dat ik passeerde.

Zoals het leven voorbij liep.

Ik merkte dat het naar me keek en niet één keer stopte het met zijn vreselijke blik.

Ik maakte dat mijn beroep, zelfverklaarde verslinder van problemen.

Het moet een lang project zijn om iemand eindelijk op de knieën te krijgen.

Het hield er niet van dat ik de balans opmaakte.

Ik maak het werk van het leven ongedaan.

Sinds ik die blik nooit heb zien vervagen.

Mijn tas werd kleiner, het onaangename zou mijn glimlach niet zo gemakkelijk accepteren als

voordat.

Ik denk dat ik mijn vrienden verlies.

Ik merkte dat het naar me keek en niet één keer stopte het met zijn vreselijke blik.

Ik maakte dat mijn beroep, zelfverklaarde verslinder van problemen.

Ik denk dat ik een aardige jongen was.

Het voelt als een miljoen jaar geleden dat ik hem was.

Ik merkte dat het naar me keek en niet één keer stopte het met zijn vreselijke blik.

Ik maakte dat mijn beroep, zelfverklaarde verslinder van problemen.

Te denken dat die verhalen een leugen waren en dat hij me alleen maar hoefde aan te staren.

Om het helemaal om te draaien.

Ik denk dat ik een aardige jongen was.

Laten we eens kijken of we geen mooie, lieve man kunnen maken.