E Lucean Le Stelle - Plácido Domingo

E lucevan le stelle

e olezzava la terra,

stridea l’uscio dell’orto

e un passo sfiorava la rena.

Entrava ella, fragrante,

mi cadea fra le braccia.

Oh!

dolci baci, o languide carezze,

mentr’io fremente

le belle forme disciogliea dai veli!

Svanì per sempre il sogno mio d’amore…

l’ora è fuggita,

e muoio disperato!

E non ho amato mai tanto la vita!

En de sterren straalden

en rook de aarde,

de deur van de tuin krijst

en een stap raakte het zand.

Ze kwam binnen, geurig,

viel in mijn armen.

Oh!

zoete kussen, of lome liefkozingen,

terwijl ik beef

de mooie vormen lossen op uit de sluiers!

Mijn droom van liefde verdween voor altijd...

het uur is verstreken,

en ik sterf in wanhoop!

En ik heb nog nooit zo van het leven gehouden!