Bouquet - Pinback

Bouquet is broken.

It’s found on person.

A threat is sunken beneath the ocean.

And when the numbers count down to none.

Another sequence somehow begun.

And it’s the note that stings.

And it’s the prose that sticks.

And its question banging around the center of the one.

And to no surprise.

There’ll be no surprise.

Reflecting eyes upon the surface.

What’s beneath the water trailing out from sea.

I bet you know more that you sermon.

I’ll leave you to the blankness.

It’s more than you left me.

Please break the pattern.

It’s sucking on the more than the worthless.

Swept under the blanket.

That’s where you met me.

It’s bleeding innocent all over.

In a sense that matters.

Always just empty.

Gone for good.

You can take that how you want.

(I adjust the time.

For you to be here.

Don’t go.

And you waste my tears.

And we share our souls.

I’m walking on my own.

I’m walking all alone.)

Boeket is kapot.

Het is gevonden op persoon.

Een bedreiging is verzonken onder de oceaan.

En wanneer de cijfers tot nul aftellen.

Een andere reeks begon op de een of andere manier.

En het is de noot die prikt.

En het is het proza ​​dat blijft hangen.

En zijn vraag bonkt rond het midden van de ene.

En tot geen verrassing.

Er is geen verrassing.

Reflecterende ogen op het oppervlak.

Wat zich onder het water bevindt dat uit zee komt.

Ik wed dat je meer weet dan je preek.

Ik laat u aan de leegte over.

Het is meer dan je me hebt nagelaten.

Doorbreek het patroon alsjeblieft.

Het zuigt op het meer dan het waardeloze.

Onder de deken geveegd.

Daar heb je me ontmoet.

Het bloedt overal onschuldig.

In een zin die ertoe doet.

Altijd gewoon leeg.

Voor altijd weg.

Je kunt dat nemen zoals je wilt.

(Ik pas de tijd aan.

Zodat jij hier kunt zijn.

Ga niet.

En je verspilt mijn tranen.

En we delen onze ziel.

Ik loop alleen.

Ik loop helemaal alleen.)