Esther - Phish

It was late one fall night at a fairground near town

When Esther first saw the Armenian man

Who groveled toward her and stood by her side

With a bucket that swung in his hand

His grin stretched the folds of his pasty white cheeks

And his lips hurled a dollop of murk on the curb

And the lights from the rides showed a mischievous sparkle

That flashed in his hollow eyed stare

He said «Little girl, you can chop off my legs

And then peel off my socks if you want to

But I’d rather you took this old puppet from me

That I hold in my pail as we speak»

And he stood looking down at the innocent girl

And she stared at the bucket bewildered

Til he lifted the doll for the young girl to see

And a giant smile grew on his face

She saw the doll’s eyes and she couldn’t resist

And she thanked the man quickly and ran to the church

And she burst through the door with puppet held high

And a hush filled the chapel, and the people looked mean

Esther tried in vain to pacify the mob

Quibble grew to spat, to wrangle, then to brawl

The frenzied congregation struggled desperately to fetch

The pretty puppet snugly nestled deep in Esther’s leather sack

Through the window of the church a storm began to rage

And Esther knew the time had come to flee

She scurried down the aisle toward the doorway in the distance

And out into the rainstorm where she felt she would be free

But the wind was blowing harder

And her skirt began to billow

Until finally her feet began to lift

And she rose above the people and the houses

And the chimneys

And Esther and the doll were set adrift

Floating higher over the hills, and the valleys and treetops

They’d flutter and glide

Soaring and turning suspended on air

With the earth far below them they’d tumble

And dive through the clouds

And she began to plummet earthward till she

Landed in the nasty part of town

She glanced about the village sure to find the evil men

Who rob and pillage in the darkest hour of night

Nervously she fumbled for the pouch that held the

Puppet on her rump

Feeling quite outnumbered Esther hid behind

A nearby pile of lumber, where she waited

Till the dawn

Cause it would have been a blunder to

Succumb to a hoodlum on the prowl

When the morning came, she wandered through the streets

Along the chilly lake that lay beside the town

At last a peaceful moment, but she thought she heard a sound

It was an angry mob of joggers coming up to knock her down

As Esther stood and shook her head

The joggers were approaching

And she knew she had no choice left but to swim

As the frosty water sank its bitter teeth into her hide

She tried to slide the heavy clothing from her skin

Naked now she made her way toward the shore

When suddenly she felt a tiny tugging at her toe

And the puppet she’d forgotten wrapped its tiny

Little arms around her ankle and wouldn’t let her go

The waves seemed to open and swallow her whole

As the doll pulled her down through the eerie green deep

And the sound of the laughing old man filled her ears

As she drifted away to a tranquil

And motionless sleep

Het was laat op een herfstavond op een kermis in de buurt van de stad

Toen Esther de Armeense man voor het eerst zag

Die naar haar toe kroop en naast haar stond?

Met een emmer die in zijn hand zwaaide

Zijn grijns strekte zich uit over de plooien van zijn pasteuze witte wangen

En zijn lippen gooiden een klodder modder op de stoep

En de lichten van de attracties vertoonden een ondeugende schittering

Dat flitste in zijn holle ogen staren

Hij zei: "Meisje, je kunt mijn benen eraf hakken"

En trek dan mijn sokken uit als je wilt

Maar ik heb liever dat je deze oude pop van me afpakt

Dat ik in mijn emmer houd terwijl we praten»

En hij stond naar het onschuldige meisje te kijken

En ze staarde verbijsterd naar de emmer

Tot hij de pop optilde zodat het jonge meisje het kon zien

En er verscheen een gigantische glimlach op zijn gezicht

Ze zag de ogen van de pop en ze kon het niet laten

En ze bedankte de man snel en rende naar de kerk

En ze stormde door de deur met een marionet hoog gehouden

En een stilte vulde de kapel, en de mensen zagen er gemeen uit

Esther probeerde tevergeefs de menigte tot bedaren te brengen

Quibble groeide uit tot spuug, ruzie en vervolgens ruzie

De uitzinnige gemeente worstelde wanhopig om te halen

Het mooie poppetje nestelde zich diep in Esthers leren zak

Door het raam van de kerk begon een storm te razen

En Esther wist dat het tijd was om te vluchten

Ze rende door het gangpad naar de deuropening in de verte

En de regen in waar ze voelde dat ze vrij zou zijn

Maar de wind waaide harder

En haar rok begon te golven

Totdat haar voeten eindelijk begonnen te stijgen

En ze steeg boven de mensen en de huizen uit

En de schoorstenen

En Esther en de pop waren op drift geraakt

Hoger zwevend over de heuvels, en de valleien en boomtoppen

Ze zouden fladderen en glijden

Vliegen en draaien in de lucht

Met de aarde ver onder hen zouden ze tuimelen

En duik door de wolken

En ze begon naar de aarde te kelderen totdat ze...

Geland in het nare deel van de stad

Ze wierp een blik in het dorp en zou zeker de slechte mannen vinden

Die beroven en plunderen in het donkerste uur van de nacht?

Nerveus tastte ze naar de buidel waarin de

Marionet op haar kont

Voelde me behoorlijk in de minderheid Esther verstopte zich achter

Een nabijgelegen stapel hout, waar ze wachtte

Tot het ochtendgloren

Want het zou een blunder zijn geweest om

Bezwijken voor een op jacht zijnde gangster

Toen de ochtend aanbrak, dwaalde ze door de straten

Langs het kille meer dat naast de stad lag

Eindelijk een rustig moment, maar ze dacht een geluid te horen

Het was een woedende menigte joggers die naar haar toe kwam om haar neer te slaan

Terwijl Esther opstond en haar hoofd schudde

De joggers naderden

En ze wist dat ze geen andere keus had dan te zwemmen

Terwijl het ijskoude water zijn bittere tanden in haar huid zette

Ze probeerde de zware kleding van haar huid te schuiven

Nu ging ze naakt naar de kust

Toen ze plotseling iets aan haar teen voelde trekken

En de pop die ze was vergeten, had haar klein ingepakt

Armpjes om haar enkel en wilden haar niet laten gaan

De golven leken zich te openen en haar geheel te verzwelgen

Terwijl de pop haar naar beneden trok door de griezelige groene diepte

En het geluid van de lachende oude man vulde haar oren

Terwijl ze wegdreef naar een rustige

En onbeweeglijk slapen