Destiny Unbound - Phish

Highway Bill’s on the rotary still

And he can’t even feel the pain

Of a sun dried shoulder and a scar from a boulder

That cut him right across his vein

Now he’s suckin' cigar and he’s shovelin' tar

In the crater of a turnpike terrain

He’s got only one hope, and he wants to elope

'Cause Highway Jill is driving him insane

We gotta get on the road, destiny unbound

She’s the one for me we gotta get outta town

We gotta get on the road, destiny unbound

She’s the one for me we gotta get outta town

Highway Jill was a daffodil

With a cactus sense of pride

At the wheel of a tractor, she was quite an impactor

When the road rocks started to slide

She saw Bill drop his shovel on a pile of gravel

As he climbed up out of his ditch

She was wonderstruck when he climbed in her truck

He said, «I've been havin' this everlasting itch»

At first she was cold, she was ready to scold

This guy from the pit with a thing in his head

But then she thought twice when he melted her ice

With his passionate eyes she was energized

She started the ignition and without permission

The two of 'em flew down the dusty road

But the road wasn’t finished and the pavement diminished

They soared off the edge and they plunged in the sludge

She said, there isn’t even any road, our destiny was bound

We were the ones for us but now we’re in the ground

She said, there isn’t even any road, our destiny was bound

We were the ones for us but now we’re in the ground

She said, there isn’t even any road, our destiny was bound

We were the ones for us but now we’re in the ground

She said, there isn’t even any road, our destiny was bound

We were the ones for us but now we’re in the ground

Highway Bill staat op de draaitafel

En hij kan de pijn niet eens voelen

Van een in de zon gedroogde schouder en een litteken van een rotsblok

Dat sneed hem dwars door zijn ader

Nu zuigt hij sigaar en hij schept tar

In de krater van een tolwegterrein

Hij heeft maar één hoop, en hij wil weglopen

Omdat Highway Jill hem gek maakt

We moeten op weg, het lot is ongebonden

Zij is degene voor mij, we moeten de stad uit

We moeten op weg, het lot is ongebonden

Zij is degene voor mij, we moeten de stad uit

Highway Jill was een narcis

Met een cactusgevoel van trots

Aan het stuur van een tractor was ze een behoorlijke impact

Toen de rotsen op de weg begonnen te schuiven

Ze zag Bill zijn schop op een hoop grind laten vallen

Terwijl hij uit zijn sloot klom

Ze was stomverbaasd toen hij in haar vrachtwagen klom

Hij zei: «Ik heb deze eeuwige jeuk gehad»

Eerst had ze het koud, ze was klaar om te schelden

Deze man uit de pit met een ding in zijn hoofd

Maar toen dacht ze twee keer na toen hij haar ijs smolt

Met zijn gepassioneerde ogen kreeg ze energie

Ze startte de ontsteking en zonder toestemming

De twee vlogen over de stoffige weg

Maar de weg was nog niet klaar en het trottoir werd minder

Ze vlogen van de rand en doken in het slib

Ze zei, er is niet eens een weg, ons lot was gebonden

Wij waren degenen voor ons, maar nu zitten we in de grond

Ze zei, er is niet eens een weg, ons lot was gebonden

Wij waren degenen voor ons, maar nu zitten we in de grond

Ze zei, er is niet eens een weg, ons lot was gebonden

Wij waren degenen voor ons, maar nu zitten we in de grond

Ze zei, er is niet eens een weg, ons lot was gebonden

Wij waren degenen voor ons, maar nu zitten we in de grond