Cut My Hair - Phish

Why should I care

If I have to cut my hair?

I’ve got to move with the fashions

Or be outcast

I know I should fight

But my old man, he’s really alright

And I’m still living at home

Even though it won’t last

Zoot suit, white jacket with side vents

Five inches long

I’m out on the street again

And I’m leaping along

I’m dressed right for a beach fight

But I just can’t explain

Why that uncertain feeling

Is still here in my brain

The kids at school

Have parents that seem so cool

And though I don’t want to hurt 'em

Mine want me their way

I clean my room and my shoes

But my mother found a box of blues

And there doesn’t seem much hope

They’ll let me stay

Zoot suit, white jacket with side vents

Five inches long

I’m out on the street again

And I’m leaping along

I’m dressed right for a beach fight

But I just can’t explain

Why that uncertain feeling

Is still here in my brain

Why do I have to be different to them?

Just to earn the respect of a dance hall friend

But we have the same old row again and again

Why do I have to move with the crowd?

Of kids that hardly notice I’m around

I worked myself to death just to fit in

I’m coming down

Got home on the very first train from town

My dad just left for work

He wasn’t talking

It’s all a game and inside I’m just the same

My fried egg makes me sick

First thing in the morning

Waarom zou ik me zorgen maken?

Als ik mijn haar moet knippen?

Ik moet met de mode meegaan

Of wees uitgestoten

Ik weet dat ik moet vechten

Maar mijn oude man, hij is echt in orde

En ik woon nog thuis

Ook al zal het niet duren

Zoot pak, witte jas met zijsplitten

Vijf centimeter lang

Ik sta weer op straat

En ik spring mee

Ik ben goed gekleed voor een strandgevecht

Maar ik kan het gewoon niet uitleggen

Waarom dat onzekere gevoel

Is er nog steeds in mijn brein

De kinderen op school

Heb ouders die zo cool lijken

En hoewel ik ze geen pijn wil doen

De mijne willen me op hun manier

Ik maak mijn kamer en mijn schoenen schoon

Maar mijn moeder vond een doos blues

En er lijkt niet veel hoop

Ze laten me blijven

Zoot pak, witte jas met zijsplitten

Vijf centimeter lang

Ik sta weer op straat

En ik spring mee

Ik ben goed gekleed voor een strandgevecht

Maar ik kan het gewoon niet uitleggen

Waarom dat onzekere gevoel

Is er nog steeds in mijn brein

Waarom moet ik anders zijn dan zij?

Gewoon om het respect van een danszaalvriend te verdienen

Maar we hebben steeds weer dezelfde oude rij

Waarom moet ik met de massa meebewegen?

Van kinderen die nauwelijks merken dat ik in de buurt ben

Ik heb mezelf kapot gewerkt om erbij te horen

Ik kom naar beneden

Thuisgekomen met de allereerste trein uit de stad

Mijn vader is net vertrokken naar zijn werk

Hij sprak niet

Het is allemaal een spel en van binnen ben ik gewoon hetzelfde

Ik word ziek van mijn gebakken ei

Eerste ding in de ochtend