The Town I Loved So Well - Phil Coulter

In my memory I will always see

The town that I have loved so well

Where our school played ball by the gasyard wall

And we laughed through the smoke and the smell

Going home in the rain, running up the dark lane

Past the jail and down behind the fountain

Those were happy days in so many, many ways

In the town I loved so well

In the early morning the shirt factory horn

Called women from Creggan, the Moor and the Bog

While the men on the dole played a mother’s role,

Fed the children and then trained the dogs

And when times got tough there was just about enough

But they saw it through without complaining

For deep inside was a burning pride

In the town I loved so well

There was music there in the Derry air

Like a language that we all could understand

I remember the day when I earned my first pay

And I played in a small pick-up band

There I spent my youth and to tell you the truth

I was sad to leave it all behind me For I learned about life and I’d found a wife

In the town I loved so well

But when I returned how my eyes have burned

To see how a town could be brought to its knees

By the armoured cars and the bombed out bars

And the gas that hangs on to every tree

Now the army’s installed by that old gasyard wall

And the damned barbed wire gets higher and higher

With their tanks and their guns, oh my God, what have they done

To the town I loved so well

Now the music’s gone but they carry on For their spirit’s been bruised, never broken

They will not forget but their hearts are set

On tomorrow and peace once again

For what’s done is done and what’s won is won

And what’s lost is lost and gone forever

I can only pray for a bright, brand new day

In the town I loved so well

In mijn geheugen zal ik altijd zien

De stad waar ik zo van heb gehouden

Waar onze school bal speelde bij de muur van de gaswerf

En we lachten door de rook en de geur

Naar huis gaan in de regen, de donkere laan op rennen

Voorbij de gevangenis en achter de fontein

Dat waren gelukkige dagen op zoveel, vele manieren

In de stad waar ik zo van hield

In de vroege ochtend de hemdenfabriek hoorn

Genoemd vrouwen uit Creggan, de Moor en de Bog

Terwijl de mannen op de uitkering een moederrol speelden,

De kinderen gevoed en daarna de honden getraind

En toen de tijden moeilijk werden, was er zo ongeveer genoeg

Maar ze hebben het doorstaan ​​zonder te klagen

Want diep van binnen was een brandende trots

In de stad waar ik zo van hield

Er was muziek daar in de Derry-lucht

Als een taal die we allemaal kunnen begrijpen

Ik herinner me de dag dat ik mijn eerste loon verdiende

En ik speelde in een kleine ophaalband

Daar heb ik mijn jeugd doorgebracht en om je de waarheid te vertellen

Ik was verdrietig om het allemaal achter me te laten, want ik leerde over het leven en ik had een vrouw gevonden

In de stad waar ik zo van hield

Maar toen ik terugkwam hoe mijn ogen brandden

Om te zien hoe een stad op de knieën kan worden gebracht

Door de gepantserde auto's en de gebombardeerde bars

En het gas dat aan elke boom hangt

Nu is het leger geïnstalleerd bij die oude gaswerfmuur

En het verdomde prikkeldraad wordt steeds hoger

Met hun tanks en hun geweren, oh mijn God, wat hebben ze gedaan?

Naar de stad waar ik zo van hield

Nu is de muziek weg, maar ze gaan door, want hun geest is gekneusd, nooit gebroken

Ze zullen het niet vergeten, maar hun hart is gezet

Op morgen en weer vrede

Want wat gedaan is, is gedaan en wat gewonnen is, is gewonnen

En wat verloren is, is verloren en voor altijd verdwenen

Ik kan alleen maar bidden voor een stralende, gloednieuwe dag

In de stad waar ik zo van hield