Le soufre - Pénitence Onirique

Le coeur amorphe

Le poids des années

Le soufre au corps

L'âme décharnée

Lâche le souffle

tu souffles encore

L’unité séparée

Le diable à la gorge

L'âme égarée

Craches ton soufre

La lumière à jamais éloignée

A l’extrême, le corps agité

L’immobilisme de l'âme ou le but recherché

ta quête est perdue, l'éther à l’infinie tourmenté

Tu rejettes l’agitation sur les âmes égarées

Décharger la peine, pour pouvoir continuer

La vie concentrée dans une âme jusqu'à la mort

A défaut de pouvoir transmuter.

Le noir l’agitation arrêtés

Le blanc la lumière enfin pénétrés

Le rouge ou l’unité retrouvée.

L'étoile dans le corps puis l'âme réparée.

Le soufre se meurt, overdose de peine

énergie intense qui explose tes veines

le souffle se meurt, overdose de haine

énergie intense qui explose tes veines

Het amorfe hart

Het gewicht van de jaren

Zwavel voor het lichaam

De uitgemergelde ziel

Laat de adem los

je bent nog steeds aan het blazen

De aparte eenheid

De duivel bij de keel

De verloren ziel

Spuug je zwavel

Het licht voor altijd ver weg

In het uiterste geval het rusteloze lichaam

Immobiliteit van de ziel of het gezochte doel

je zoektocht is verloren, ether eindeloos gekweld

Je werpt de rusteloosheid op verloren zielen

Ontlaad de zin, zodat je verder kunt

Het leven geconcentreerd in een ziel tot de dood

Niet kunnen transmuteren.

De zwarte drukte stopte

Het witte licht drong eindelijk door

Rode of herwonnen eenheid.

De ster in het lichaam dan de herstelde ziel.

Zwavel sterft, overdosis pijn

intense energie die je aderen doet exploderen

de adem sterft, haat een overdosis

intense energie die je aderen doet exploderen