The Tile of St. Stewart - Pears

Tile of St.

Stewart!

Are you guilty Stewart?

Do your insides rot?

Are you guilty Stewart?

Become what hell begot, have you see him Mary?

Complete the chain, weld it down, have you seen him, Mary, clench his fists,

the cringing clown?

Soiled and overbearing, terrify the timid hearts.

Threaded eyebolts dragging remnants of tile, broken parts.

No one can see Stewart, commemorate the loss.

No once can see Stewart, pane is overglossed.

I cannot speak up, I cannont unlearn, I cannot let go, I won’t wait my turn,

a coarse fetal fling, left wounded, but cast a replacement.

I’m gone.

Tegel van St.

Stewart!

Ben je schuldig Stewart?

Rotten je binnenkanten?

Ben je schuldig Stewart?

Word wat de hel heeft voortgebracht, heb je hem gezien Mary?

Maak de ketting compleet, las hem vast, heb je hem gezien, Mary, balde zijn vuisten,

de huiveringwekkende clown?

Bevuild en aanmatigend, schrikken de timide harten.

Oogbouten met schroefdraad die resten van tegels slepen, gebroken onderdelen.

Niemand kan Stewart zien, herdenk het verlies.

Je kunt Stewart niet een keer zien, het paneel is te glanzend gemaakt.

Ik kan niet spreken, ik kan niet afleren, ik kan niet loslaten, ik wacht niet op mijn beurt,

een grove foetale worp, raakte gewond, maar wierp een vervanging.

Ik ben weg.