Chaos Inside - Parasite Inc.

Darkness, silence, it’s so sombre here

No matter where or who I am

Captived, condemned, to live in this shell

In my own personal hell

Retreated, occlusive, what has brought me there

And, damn, how can I return?

Anguish, confusedness, am I daft in the head?

Am I here or am I dead?

Am I dead?

Slightly it drives me insane, it makes me feeling so lame

Darkness, silence, creeping through my soul

Why am I like I am?

Captived and condemned to live in this place

Of blankness, hate and pungent ache

Forgotten, despised, shut out of this life

Wihtout a future anymore

Chaos, panic, the apathy inside

Has merged and grown to endless fear

I rot down in madness

No cure’s there to expect

No future to defeat

Without the past I can’t forget

It slowly drives me insane and every day it’s the same

It strangles all my feelings

Of pleasure, teariness and shame

And I hold you to me tight

Turn your days into night

There is no place you can hide

Already lost is this fight

I lacerate your mind

Paint your world black and white

One day I’ll blow off your light

I’m your chaos inside

I rot down in madness

No cure’s there to expect

No future to defeat

Without the past I can’t forget

It slowly drives me insane and every day it’s the same

It strangles all my feelings

Of pleasure, teariness and shame

Duisternis, stilte, het is hier zo somber

Het maakt niet uit waar of wie ik ben

Gevangen, veroordeeld, om in deze schelp te leven

In mijn eigen persoonlijke hel

Teruggetrokken, occlusief, wat heeft me daar gebracht?

En verdomme, hoe kan ik terugkeren?

Angst, verwarring, ben ik gek in mijn hoofd?

Ben ik hier of ben ik dood?

Ben ik dood?

Ik word er een beetje gek van, ik voel me zo stom

Duisternis, stilte, kruipend door mijn ziel

Waarom ben ik zoals ik ben?

Gevangen en veroordeeld om op deze plek te wonen

Van leegte, haat en scherpe pijn

Vergeten, veracht, buitengesloten van dit leven

Zonder toekomst meer

Chaos, paniek, de apathie van binnen

Is samengevoegd en uitgegroeid tot eindeloze angst

Ik rot weg van waanzin

Er is geen remedie te verwachten

Geen toekomst te verslaan

Zonder het verleden kan ik niet vergeten

Ik word er langzaam gek van en elke dag is het hetzelfde

Het wurgt al mijn gevoelens

Van plezier, tranen en schaamte

En ik houd je stevig tegen me aan

Verander je dagen in nacht

Er is geen plek waar je je kunt verbergen

Dit gevecht is al verloren

Ik verscheur je geest

Schilder je wereld zwart en wit

Op een dag zal ik je licht uitblazen

Ik ben je chaos van binnen

Ik rot weg van waanzin

Er is geen remedie te verwachten

Geen toekomst te verslaan

Zonder het verleden kan ik niet vergeten

Ik word er langzaam gek van en elke dag is het hetzelfde

Het wurgt al mijn gevoelens

Van plezier, tranen en schaamte