Strefa Komfortu - Paluch, Kobik

Miejskie realia, płynę tu jak ryba w wodzie

Żadna Italia, chmury przykrywają słońce

Wciąż anomalia, ziomy zdradzają za drobne

Od dawna standard, lojalni żyją tu samotnie

Moja strefa komfortu to nie hotele, pięć gwiazdek

Wśród wydyganych snobów i chłopaków z ojca hajsem

Jebać, bywam tam czasem, popularność mniej tam męczy

I jedyne z kim się kumam, to ziomale z recepcji

Życie bez masek, bez kreacji, pod publikę zawsze Niedopasowany, właśnie tak sam

siebie widzę

Moje otoczenie ma na mnie wpływy nikłe

Świadomy swej wartości, umiem samodzielnie myśleć

Nie jestem głosem biedy, nie jestem głosem bogów

Jestem głosem dla niemych, tych bez ruchomych schodów

Wygrzeję cię jak termy, jak nie odbierasz kodów

Nie dotrą tutaj hieny, moja strefa komfortu

Rodzina, żona, dom i w blokach moja wiara

To ty, z betonu tron, dla mnie jak alkantara

Codzienny życia sztorm, płynę na pełnych żaglach

Strefa komfortu, strefa komfortu

Prawie wszędzie wiezie mnie taryfa, nie private jet

Nie chcę spędzić życia na odwykach, tak jak Chevy Chase,

Zdarza się, że źle zasypiam, ale kiedy budzę się

Zawsze uśmiechnięta micha, żaden przypał tu nie wchodzi w grę

Więcej pieniędzy, to więcej problemów, a wydasz je pierwszy i tak bez problemu

Ilu zostanie kolegów?

Nie przytulisz się do papieru

Ile byś go nie przytulił, co jeszcze chcesz mi wmówić?

Choć lubię Gucci, Louis, pewnych rzeczy się tu nie kupi

Możesz mnie dotknąć ale nie poruszysz za chuj, mam ten komfort i konto

I co włożyć do garów choć talerze są z Ikei, a nie Sanchi Rosenthal ważne ze

mam z kim się dzielić kiedy kładę na nie

I to fakt światopogląd od lat bez zmian gdzie bym nie był gdzie nie mieszkał,

ty nie wierzysz?

O to nie dbam i to nie kwestia podejścia

A razem z pensja rośnie cena cena cena cena to najważniejsze się nie zmienia

Rodzina, żona, dom i w blokach moja wiara

To ty, z betonu tron, dla mnie jak alkantara

Codzienny życia sztorm, płynę na pełnych żaglach

Strefa komfortu, strefa komfortu

Śliscy koledzy jak w betonowym lesie kleszcze

Jak podasz rękę to przykleja się jak super glue

Miejski surwiwal wychowałem się w tych wodach leszcze

Od pasożytów blizny, jak rekin w głębi mórz

Nie chciałem zgnić na ośce choć trzymały mocno macki

Te nie przespane noce by odnaleźć styl bez kalki

Dziś mam świeżutką pościel i wysypiam się jak panicz

Strefa komfortu bronie dostępu do granic

Z psychiki szczątki ale tylko te najtwardsze jak czarne skrzynki przechowują

informacje by pamiętać to co ważne a co w życiu nie gra roli ziomuś praca nad

sobą mój jebany pracoholizm

Rodzina, żona, dom i w blokach moja wiara

To ty, z betonu tron, dla mnie jak alkantara

Codzienny życia sztorm, płynę na pełnych żaglach

Strefa komfortu, strefa komfortu

Stedelijke realiteit, ik zwem hier als een vis in het water

Geen Italia, wolken bedekken de zon

Nog steeds een anomalie, de jongens bedriegen te klein

Het is al lang een standaard, de loyalen wonen hier alleen

Mijn comfortzone is geen hotels, vijf sterren

Onder de losbandige snobs en jongens van mijn vader, geld

Fuck, ik ga er soms heen, de populariteit is daar minder vermoeiend

En het enige waar ik mee kan opschieten zijn de homies bij de receptie

Leven zonder maskers, zonder creaties, altijd Mismatched in het openbaar, toch

Ik kan mezelf zien

Mijn omgeving heeft weinig invloed op mij

Bewust van mijn waarde, kan ik voor mezelf denken

Ik ben niet de stem van armoede, ik ben niet de stem van de goden

Ik ben een stem voor de dommen, zij zonder roltrappen

Ik zal je verwarmen als terma's, als je geen codes ontvangt

Hyena's komen hier niet, mijn comfortzone

Familie, vrouw, huis en mijn geloof in flatgebouwen

Jij bent het, een troon gemaakt van beton, als een Alcantara voor mij

Het dagelijks leven is een storm, ik zeil met volle zeilen

Comfortzone, comfortzone

Een tarief brengt me bijna overal, geen privéjet

Ik wil mijn leven niet in een afkickkliniek doorbrengen zoals Chevy Chase

Soms val ik slecht in slaap, maar als ik wakker word

Altijd lachend michael, geen vuur is hier een optie

Meer geld betekent meer problemen en u zult het eerst uitgeven, geen probleem

Hoeveel vrienden zullen er zijn?

Je omhelst het papier niet

Hoeveel zou je hem niet omhelzen, wat wil je me nog meer vertellen?

Hoewel ik van Gucci hou, Louis, sommige dingen koop je hier niet

Je kunt me aanraken, maar je kunt mijn lul niet bewegen, ik heb deze troost en account

En wat moet er in de potten, hoewel de borden van Ikea zijn, niet van Sanchi Rosenthal, belangrijk voor hen?

Ik heb iemand om mee te delen als ik ze aantrek

En dit is een feit van het wereldbeeld voor jaren zonder veranderingen, waar ik ook niet zou willen wonen,

je gelooft niet

Dat kan me niet schelen, en het is geen kwestie van benadering

En samen met het salaris verhoogt de prijs de prijs de prijs verandert de prijs niet het belangrijkste

Familie, vrouw, huis en mijn geloof in flatgebouwen

Jij bent het, een troon gemaakt van beton, als een Alcantara voor mij

Het dagelijks leven is een storm, ik zeil met volle zeilen

Comfortzone, comfortzone

Gladde collega's als teken in een betonnen bos

Als je je hand geeft, plakt het als een geweldige lijm

De stedelijke overlevende werd in deze wateren grootgebracht door brasem

Van parasieten litteken, als een haai in de diepten van de zeeën

Ik wilde niet rotten op de as, hoewel ze de tentakels stevig vasthielden

Die slapeloze nachten om zelfkopiërende stijl te vinden

Vandaag heb ik fris linnen en ik slaap als een meester

De comfortzone verdedigt de toegang tot de limieten

Van de psyche houden ze de overblijfselen, maar alleen de moeilijkste, zoals zwarte dozen

informatie om te onthouden wat belangrijk is en wat niet belangrijk is in het leven waar homie aan werkt

ik mijn verdomde workaholic

Familie, vrouw, huis en mijn geloof in flatgebouwen

Jij bent het, een troon gemaakt van beton, als een Alcantara voor mij

Het dagelijks leven is een storm, ik zeil met volle zeilen

Comfortzone, comfortzone