Saints of Fire - Pale Divine

We are the lost

Forgotten by all

The wayward sons of earth

Submission be damned

Loyal to none but our own

By virtue of scorn

The fire was lit

That guided our way through the dark

Then on through the night

Committed to face it alone

Perpetual wounds

That time couldn’t heal

Despised by those we once loved

The warning was heard

Then one by one they all fell

Forced to bear the burden

Of pain bestowed on me

It feels maligned this point in time

That seized our souls

Slowly growing anger reveals apostasy

The one whose name was called in vain

Has risen again

All in your mind

Seen through the eyes of a cold unfeeling ghost

See the rising sun

Through the falling rain

Anguish blinds the soul

But seasons change

All alone

They call your name

An image conceived in your mind

Once again

When night and day collide

And winds arise to keep…

Calling out again

Tearing at your mind

Haunting in your soul

Raging in your heart

Rising to control

You feel entombed

Frozen and alone

The wound remains

To endure

You’re holding on

To a frozen point in time

For far too long it keeps…

2nd chorus:

Calling out again

Tearing at your mind

Haunting in your soul

Raging in your heart

Trying to control

Wij zijn de verlorenen

Door iedereen vergeten

De eigenzinnige zonen van de aarde

Inzending verdomme

Trouw aan niemand behalve die van onszelf

Uit minachting

Het vuur was aangestoken

Dat leidde ons een weg door het donker

Dan de hele nacht door

Toegewijd om het alleen onder ogen te zien

Eeuwigdurende wonden

Die tijd kon niet genezen

Veracht door degenen van wie we ooit hielden

De waarschuwing werd gehoord

Toen vielen ze een voor een allemaal

Gedwongen om de last te dragen

Van pijn die mij is toegebracht

Het voelt op dit moment verguisd

Dat greep onze ziel

Langzaam groeiende woede onthult afvalligheid

Degene wiens naam tevergeefs werd genoemd

Is weer gestegen

Alles in je gedachten

Gezien door de ogen van een koude, gevoelloze geest

Zie de opkomende zon

Door de vallende regen

Angst verblindt de ziel

Maar seizoenen veranderen

Helemaal alleen

Ze noemen je naam

Een beeld dat in je geest is ontstaan

Nogmaals

Wanneer dag en nacht botsen

En winden komen op om te houden...

Weer bellen

Je geest verscheuren

Spookt in je ziel

Woedend in je hart

Op naar controle

Je voelt je begraven

Bevroren en alleen

De wond blijft

Verdragen

Je houdt vol

Naar een bevroren punt in de tijd

Veel te lang blijft het...

2e refrein:

Weer bellen

Je geest verscheuren

Spookt in je ziel

Woedend in je hart

Proberen te controleren