Jupiter - Painted In Exile

Tumbling stars fall down

Punishment from the heavens

They tear holes into the fabric of our existence

As the energies of other dimensions creep in

Oceans dry as the bones that litter our cities

Still my mind dreams of you

Spinning like the sands that have eroded our lives

Can you grant me my one last wish?

Everyone we know is dead and buried

For one thousand years I travel the stars

Searching for something

Something that I will probably never find

One million years trapped inside one soul

Infinite systems crash and spin out of control

Living in a wake of sorrow

I forever roam in this endless sea of my inner emotions

It is hard to tell, but from what I know, one day we will be whole again

Jupiter has come to swallow us

Be not be frightened, this was all foretold in our blood

But we were blinded by love (of ourselves)

Everyone we know is dead and buried

For one thousand years I travel the stars

Searching for something

Something that I will probably never find

Jupiter has come to swallow us

Be not be frightened, this was foretold in our blood

But we were blinded by love (of ourselves)

The sun expands scorching all she knows

Sterilized by the mother I was made

Temping time to remain a rock in forever drift

EVERYONE WE KNOW

EVERYONE WE KNOW

EVERYONE WE KNOW

EVERYONE THAT WE KNOW IS DEAD

tuimelende sterren vallen naar beneden

Straf uit de hemel

Ze scheuren gaten in het weefsel van ons bestaan

Terwijl de energieën van andere dimensies binnensluipen

Oceanen drogen als de botten die onze steden bezaaien

Nog steeds droomt mijn geest van jou

Draaiend als het zand dat ons leven heeft uitgehold

Kun je me mijn laatste wens inwilligen?

Iedereen die we kennen is dood en begraven

Duizend jaar lang reis ik door de sterren

Op zoek naar iets

Iets dat ik waarschijnlijk nooit zal vinden

Een miljoen jaar gevangen in één ziel

Oneindige systemen crashen en lopen uit de hand

Leven in een wake van verdriet

Ik zwerf voor altijd in deze eindeloze zee van mijn innerlijke emoties

Het is moeilijk te zeggen, maar voor zover ik weet, zullen we op een dag weer heel zijn

Jupiter is gekomen om ons op te slokken

Wees niet bang, dit was allemaal in ons bloed voorspeld

Maar we waren verblind door liefde (van onszelf)

Iedereen die we kennen is dood en begraven

Duizend jaar lang reis ik door de sterren

Op zoek naar iets

Iets dat ik waarschijnlijk nooit zal vinden

Jupiter is gekomen om ons op te slokken

Wees niet bang, dit was in ons bloed voorspeld

Maar we waren verblind door liefde (van onszelf)

De zon zet uit en verzengende alles wat ze weet

Gesteriliseerd door de moeder die ik ben gemaakt

Temperende tijd om voor altijd een rots in de branding te blijven

IEDEREEN WIJ WETEN

IEDEREEN WIJ WETEN

IEDEREEN WIJ WETEN

IEDEREEN DIE WE KENNEN IS DOOD