The Real World - Owl City

I saw the autumn leaves peel up off the street,

Take wing on the balmy breeze and sweep you off your feet.

And you blushed as they scooped you up on sugar maple wings

To gaze down on the city below, ablaze with wondrous things

Downy feathers kiss your face and flutter everywhere.

Reality is a lovely place but I wouldn’t want to live there.

I wouldn’t want to live there.

Weighed down by heavy lids and lunar lullabies,

I knew you were wide awake, 'cause you smile with your eyes.

Downy feathers kiss your face and flutter everywhere.

Reality is a lovely place but I wouldn’t want to live there.

From the green belt balcony, the wildfires look so pretty.

Ponderosa canopy, I’d never leave if it were up to me.

To the ruby redwood tree, and to the velvet climbing ivy:

Painted all mahogany, I’d never leave if it were up to me.

With a starry brush, paint the dusk venetian blue

'Cause in the evening hush, you’ll never believe the view.

And when the leaves return and their whisperings fill the night,

They’ll freeze and burn where fire and ice collide.

Can you feel a silk embrace in the satin air?

If we dissolve without a trace, will the real world even care?

Downy feathers kiss your face and flutter everywhere.

Reality is a lovely place but I wouldn’t want to live there.

I saw the autumn leaves peel up off the street,

Take wing on the balmy breeze and sweep you off your feet.

Ik zag de herfstbladeren loskomen van de straat,

Neem vleugel op de zwoele bries en veeg je van je voeten.

En je bloosde toen ze je opschepten op suikeresdoornvleugels

Om neer te kijken op de stad beneden, in vuur en vlam met wonderbaarlijke dingen

Donsveren kussen je gezicht en fladderen overal.

De realiteit is een heerlijke plek, maar ik zou er niet willen wonen.

Ik zou daar niet willen wonen.

Gebukt onder zware oogleden en maanslaapliedjes,

Ik wist dat je klaarwakker was, want je lacht met je ogen.

Donsveren kussen je gezicht en fladderen overal.

De realiteit is een heerlijke plek, maar ik zou er niet willen wonen.

Vanaf het balkon met de groene gordel zien de bosbranden er zo mooi uit.

Ponderosa-luifel, ik zou nooit weggaan als het aan mij lag.

Naar de robijnrode sequoiaboom en naar de fluwelen klimop:

Geheel mahonie geschilderd, ik zou nooit weggaan als het aan mij lag.

Verf met een sterrenborstel de schemering Venetiaans blauw

Want in de avondstilte geloof je het uitzicht nooit.

En wanneer de bladeren terugkeren en hun gefluister de nacht vult,

Ze zullen bevriezen en branden waar vuur en ijs botsen.

Voel je een zijden omhelzing in de satijnen lucht?

Als we oplossen zonder een spoor, zal de echte wereld er dan iets om geven?

Donsveren kussen je gezicht en fladderen overal.

De realiteit is een heerlijke plek, maar ik zou er niet willen wonen.

Ik zag de herfstbladeren loskomen van de straat,

Neem vleugel op de zwoele bries en veeg je van je voeten.