the secret spot - Oso Oso

feeling comes and goes, slips away like a fleeting ghost.

i need to know where to find it when i need it most.

i was always climbing up the wrong trees, got comfy in the shade and lost part

of me.

then you give me the trope of «the rope», such a silly thing: «were tied

together at different of the same string» and there’s and effect to what i do,

it pulls on one end and drags you too…

and i never wanted it to be this way, when we spoke in code almost every day.

and you say now «its like words are the only way» since my head got caught up

in outer space.

its funny how the things we one day could praise, tomorrow be the force that

pushes away.

i couldnt find the words i could use to save, a silence you couldnt find a way

to break.

so we let it be, so quietly, cause i know that there’s a war to fight inside

your head when you disengage.

i know that there’s a storm to calm.

and ready or not.

im alone, in the secret spot.

you said «all i thought i saw was golden hue…

i dont know why i thought you were golden too»

when the wall are caving, ceilings coming down and it gets tough.

know i love you.

i know i dont tell you that enough.

but i’ll never tell why, keep those wool covered eyes.

oh you’ll hate it once you’ve had enough.

and i hate it too but im stuck here till they swoop me up, up, up.

yea i hate it too but im stuck here till they swoop me up.

gevoel komt en gaat, glijdt weg als een vluchtige geest.

ik moet weten waar ik het kan vinden wanneer ik het het meest nodig heb.

ik klom altijd in de verkeerde bomen, ging op mijn gemak in de schaduw en verloor een deel

van mij.

dan geef je me de stijlfiguur van «het touw», zoiets doms: «waren vastgebonden»

samen op verschillende van dezelfde reeks» en er is en effect op wat ik doe,

het trekt aan het ene uiteinde en sleept jou ook mee...

en ik heb nooit gewild dat het zo zou zijn, toen we bijna elke dag in code spraken.

en je zegt nu «het is alsof woorden de enige manier zijn» sinds mijn hoofd werd ingehaald

in de ruimte.

het is grappig hoe de dingen die we ooit zouden kunnen prijzen, morgen de kracht zijn die

duwt weg.

ik kon de woorden niet vinden die ik kon gebruiken om te redden, een stilte die je niet kon vinden

breken.

dus laten we het zo zijn, zo stil, want ik weet dat er een oorlog is om van binnen te vechten

uw hoofd wanneer u zich losmaakt.

ik weet dat er een storm is om te kalmeren.

en klaar of niet.

ik ben alleen, op de geheime plek.

je zei "alles wat ik dacht dat ik zag was een gouden tint...

ik weet niet waarom ik dacht dat jij ook goud was»

wanneer de muur instort, plafonds naar beneden komen en het moeilijk wordt.

weet dat ik van je hou.

ik weet dat ik je dat niet genoeg vertel.

maar ik zal nooit zeggen waarom, houd die met wol bedekte ogen.

oh je zult het haten als je er eenmaal genoeg van hebt.

en ik haat het ook, maar ik zit hier vast totdat ze me opjagen, omhoog, omhoog.

ja, ik haat het ook, maar ik zit hier vast totdat ze me opjagen.