Chão De Estrelas - Os Mutantes

Minha vida

Era um palco iluminado

Eu vivia vestido de doirado

Palhaço das perdidas ilusões

Cheio dos guizos falsos da alegria

Eu vivia cantando a minha fantasia

Entre as palmas febris dos corações

Meu barracão lá no morro do Salgueiro

Tinha o cantar alegre de um viveiro

Foste a sonoridade que acabou

E hoje, quando o sol a claridade

Forra o meu barracão, sinto saudade

Da mulher, pomba rola que voou

Nossas roupas comuns dependuradas

Na corda qual bandeiras agitadas

Parecia um estranho festival

Festa dos nossos trapos coloridos

A mostrar que nos morros mal vestidos

É sempre feriado nacional

A porta do barraco era sem trinco

E a lua furando nosso zinco

Salpicava de estrelas nosso chão

Tu pisavas nos astros distraída

A mostrar que a aventura desta vida

É a cabrocha, o luar e o violão

É a cabrocha escorregando no sabão

É os gato miando no porão

Mijn leven

Het was een verlicht podium

Ik leefde gekleed in goud

Clown van verloren illusies

Vol met de nepbellen van vreugde

Ik leefde mijn fantasie zingend

Tussen de koortsige harten

Mijn schuur daar op de Salgueiro-heuvel

Er was het vrolijke gezang van een kinderkamer

Het was het geluid dat eindigde

En vandaag, wanneer de helderheid van de zon

Bedek mijn schuur, ik mis je

Van de vrouw, een duif die vloog

Onze gewone kleren hangen

Aan het touw waarmee vlaggen zwaaiden

Het leek wel een vreemd festival

Partij van onze gekleurde vodden

Dat laten zien in slecht geklede heuvels

Het is altijd een nationale feestdag

De deur van de hut had geen vergrendeling

En de maan die ons zink doorboort

Bespat onze vloer met sterren

Je liep verstrooid over de sterren

Laat zien dat het avontuur van dit leven

Het is de geit, het maanlicht en de gitaar

Het is de cabrocha die op de zeep glijdt

Het is de kat die in de kelder miauwt