Магистраль - Орбита

я лежу, тишина, а во мне магистраль.

открываю глаза, слышу скрип своих век,

вижу тень от ресниц и манящую даль,

закрываю глаза, я жива или нет?

магистраль понесет мне по венам любовь,

снова скрип это я или может окно.

а в дорогах моих ядовитая кровь,

вновь уносит меня в мировое ничто.

протезы души шуршат под ногами,

их топчут разлука, нужда и печаль

и люди гниют обливаясь слезами,

но мне наплевать, ведь во мне магистраль…

мне надоело так жить,

говорила друзьям.

я не могу тебя любить,

ты знаешь и сам.

мне надоело так жить.

солнце в облаках, быстрая река — не для тебя

мне надоело так жить,

говорила друзьям.

я не могу тебя любить,

ты знаешь и сам.

мне надоело так жить.

солнце в облаках, быстрая река — не для тебя

я живу и в сознанье умерших дней,

я живу только в памяти бывших побед.

говорить о пророчествах прошлих больней,

чем катиться над пропастью будущих лет.

что-то ушло, а что-то осталось.

сердце забьется птицей в груди,

я его отпущу, ведь такая усталость

у меня накопилась за годы пути.

тусклыйй свет, сизый дым и ожег сигаретный,

только больше не слышу скрип сердца, а жаль,

я лежу в облаках в тишине межпланетной

и уносит меня навсегда магистраль…

мне надоело так жить,

говорила друзьям.

я не могу тебя любить,

ты знаешь и сам.

мне надоело так жить.

солнце в облаках, быстрая река — не для тебя

мне надоело так жить,

говорила друзьям.

я не могу тебя любить,

ты знаешь и сам.

мне надоело так жить,

солнце в облаках, быстрая река — не для тебя

мне надоело так жить…

солнце в облаках, быстрая река — не для тебя

мне надоело так жить…

солнце в облаках, быстрая река — не для тебя

Ik lieg, stilte, en de snelweg is in mij.

Ik open mijn ogen, ik hoor het kraken van mijn oogleden,

Ik zie de schaduw van de wimpers en de verleidelijke afstand,

Ik sluit mijn ogen, leef ik of niet?

de snelweg zal liefde door mijn aderen voeren,

weer ben ik het kraken of misschien het raam.

en er is giftig bloed op mijn wegen,

brengt me terug naar het niets van de wereld.

prothesen van de ziel ritselen onder de voeten,

ze worden vertrapt door scheiding, nood en verdriet

en mensen wegrotten in tranen,

maar het kan me niks schelen, want ik heb een snelweg in me...

Ik ben het zat om zo te leven

vrienden verteld.

Ik kan niet van je houden

jij kent jezelf.

Ik ben het zat om zo te leven.

de zon in de wolken, de snelle rivier is niets voor jou

Ik ben het zat om zo te leven

vrienden verteld.

Ik kan niet van je houden

jij kent jezelf.

Ik ben het zat om zo te leven.

de zon in de wolken, de snelle rivier is niets voor jou

Ik leef in het bewustzijn van dode dagen,

Ik leef alleen in de herinnering aan eerdere overwinningen.

praten over de profetieën van pijn uit het verleden,

dan over de afgrond van de komende jaren te rollen.

er is iets weg en er blijft iets over.

het hart zal kloppen als een vogel in de borst,

Ik laat hem gaan, want zo'n vermoeidheid

Ik heb verzameld over de jaren van de reis.

zwak licht, grijze rook en brandende sigaretten,

Ik hoor alleen het kraken van mijn hart niet meer, maar het is jammer

Ik lig in de wolken in de interplanetaire stilte

en de snelweg duurt voor altijd...

Ik ben het zat om zo te leven

vrienden verteld.

Ik kan niet van je houden

jij kent jezelf.

Ik ben het zat om zo te leven.

de zon in de wolken, de snelle rivier is niets voor jou

Ik ben het zat om zo te leven

vrienden verteld.

Ik kan niet van je houden

jij kent jezelf.

Ik ben het zat om zo te leven

de zon in de wolken, de snelle rivier is niets voor jou

Ik ben het zat om zo te leven...

de zon in de wolken, de snelle rivier is niets voor jou

Ik ben het zat om zo te leven...

de zon in de wolken, de snelle rivier is niets voor jou