A Lonely Ceremony, the Eternal Walk - Ophthalamia

My dark eyes watch the landscapes frozen stillness

The beautiful silent domains which he rules

The cold wind grabs my long hair

Like it wants to carry me with it to the darker marks

I walk through deep snow

(whisper) I’ll wander endlessly

Searching for my master

I must march until death

(whisper) I’ll wander endlessly

'til my soul takes over

Will I ever reach my wonders end?

Penetrate the darkness

So much land that I’ve put behind my back

When will I sit at his throne?

I watch the darkened domains and pass

By making the ceremony of the true

My feet are swollen blue

Of the wolf biting icy cold

I stab my dagger through my unpure heart

The sky has turned backwards — the moon is my eye

I’m neverending floating away like a dim sculpture

In the lands where I once was born

(whisper) I’m fading but never…

(whisper) I’m fading but never…

Mijn donkere ogen kijken naar de landschappen, bevroren stilte

De prachtige stille domeinen waarover hij regeert

De koude wind grijpt mijn lange haar

Alsof hij me mee wil nemen naar de donkere vlekken

Ik loop door diepe sneeuw

(fluister) Ik zal eindeloos dwalen

Zoeken naar mijn meester

Ik moet marcheren tot de dood

(fluister) Ik zal eindeloos dwalen

tot mijn ziel het overneemt

Zal ik ooit het einde van mijn wonderen bereiken?

Dring de duisternis binnen

Zoveel land dat ik achter mijn rug heb

Wanneer zal ik op zijn troon zitten?

Ik kijk naar de verduisterde domeinen en geef door

Door de ceremonie van de ware te maken

Mijn voeten zijn blauw gezwollen

Van de wolf die ijskoud bijt

Ik steek mijn dolk door mijn onzuivere hart

De lucht is achteruit gekeerd — de maan is mijn oog

Ik drijf eeuwig weg als een vage sculptuur

In de landen waar ik ooit ben geboren

(fluister) Ik vervaag maar nooit...

(fluister) Ik vervaag maar nooit...