Жизнь из фотографий - Операция Пластилин

ничего не говорить

никого не слушать

просто нюхать кокаин

с елочных игрушек

мотыльки сидят в шкафу

солнце гаснет на ветру

если уж курить весну,

то на двоих всегда одну

обернись, там за спиной

твой детский бред

и из скважины дверной

колючий свет

на матрасе человек

и кто-то кричит

в моей голове

за окошком

серый цвет

я так хочу

так нужно мне.

тонкими нитками

пустыми днями

белыми чердаками

рассказами

стихами

дымом

ядом

жизнь из фотографий

шить

Только пепел знает,

Что значит сгореть дотла,

Но я тоже скажу,

Близоруко взглянув вперед:

Не все уносимо ветром,

Не все метла, широко забирая,

По двору подберёт.

Мы останемся смятым окурком!

Плевком в тени под скамьей,

Куда угол проникнуть

Лучу не даст,

И слежимся в обнимку с грязью,

Считая дни, в перегной, в осадок,

В культурный пласт!

Замаравши совок, археолог разинет пасть отрыгнуть,

Но его открытие прогремит на весь мир,

Как зарытая в землю страсть,

Как обратная версия пирамид.

-Падаль!

— выдохнет он, обхватив живот,

Но окажется дальше от нас, чем земля от птиц,

Потому что падаль — свобода от клеток!

Свобода от целого!

Апофеоз частиц!

zeg niks

luister naar niemand

gewoon cocaïne snuiven

met kerstspeelgoed

motten zitten in de kast

de zon gaat uit in de wind

als je de lente al rookt,

dan voor twee altijd één

draai je om, daar achter

jouw kinderachtige onzin

en van de deur goed

stekelig licht

man op een matras

en iemand schreeuwt

in mijn gedachten

achter het raam

grijze kleur

ik wil zo graag

dus ik heb nodig.

dunne draden

lege dagen

witte zolders

verhalen

in verzen

rook

vergif

leven van foto's

naaien

Alleen as weet

Wat betekent het om af te branden?

Maar ik zal ook zeggen

Vooruit kijken:

Niet alles wordt weggeblazen door de wind

Niet alle bezem, wijd nemen,

Ophalen in de buurt van het erf.

We blijven een verfrommelde sigarettenpeuk!

Spugen in de schaduw onder de bank,

Waar is de hoek om door te dringen?

De straal geeft niet mee

En klamp je vast aan het vuil,

De dagen tellen, in humus, in sediment,

Naar de culturele laag!

Als de schep bevuild is, zal de archeoloog zijn mond openen om te boeren,

Maar zijn ontdekking zal over de hele wereld donderen,

Als een passie begraven in de grond,

Als een omgekeerde versie van de piramides.

-Aas!

hij ademt uit, omhelsd zijn buik,

Maar het zal verder van ons zijn dan de aarde van vogels is,

Omdat aas vrijheid van cellen is!

Vrijheid van het geheel!

Apotheose van deeltjes!