Пилигримы - Операция Пластилин

Эта песня рождалась в грязи автострад,

В старом бусе, летящим сквозь раннюю зиму.

В полусне, полудреме под треки Royksopp,

Я и сам не заметил, как стал пилигримом.

Что сегодня у нас Екб или Пермь?

Калининград или, может быть, Владивосток?

Но ни кайф, ни усталость ничем не измерить.

Уезжаешь полный, приезжаешь пустой.

Каждый раз разрываясь словно снаряд,

Кричу и танцую, как на углях.

И я искренне счастлив, что ты все еще рядом.

Ведь я такое читал о себе в новостях.

Слышал как они говорят свысока:

«Он принял буддизм», «О.П.

давно уже не те».

Но, я будто смотритель того Маяка,

Улыбаюсь и продолжаю петь.

Припев:

Тысячи городов

И дорог за спиной.

И везде, вроде, дом,

Но везде я чужой.

Все пилигримы с закатом в глазах

Однажды вернутся домой

Саундчек, начинаем концертную жесть.

Вместе с залом делаем будто бы чудо.

Но скучать — это когда ты вроде бы здесь.

А на самом деле, далеко отсюда.

Из-под стекол темных очков наблюдать,

Как инди-принцессы в первых рядах

Увидят в спонтанном полете басиста,

Поймают со сцены, понесут на руках.

Два часа пролетят, как двадцать минут

Эйфория пройдет, зал вздохнет пустотой.

Но я искренне верю, что они унесут.

Хоть немного света с собой.

Верю, пытаясь не возвращаться назад,

Не выношу запах горящих мостов.

И стараюсь не думать о будущем, вряд

ли мир окажется к нам не жесток.

Маяк будет разрушен стаей яростных волн.

Все проходит и это однажды пройдет.

Но пока мы еще не вернулись домой,

Я живу тем, что там меня кто-то ждет.

Припев:

Тысячи городов

И дорог за спиной.

Я смотрю этот сон,

По дороге домой.

Если солнце в Москве,

Значит в Питере дождь,

Если шрамы горят на руке,

Значит, ты меня ждешь.

И связь постоянна

Dit nummer is geboren in het vuil van snelwegen

In een oude bus die door de vroege winter vliegt.

Half slapend, half slapend op de sporen van Royksopp,

Zelf merkte ik niet hoe ik pelgrim werd.

Wat hebben we vandaag in Ekb of Perm?

Kaliningrad of misschien Vladivostok?

Maar noch high, noch vermoeidheid kunnen door wat dan ook worden gemeten.

Je gaat vol weg, je komt leeg aan.

Elke keer dat het barst als een schelp,

Ik schreeuw en dans als op kolen.

En ik ben oprecht blij dat je er nog bent.

Ik las dit tenslotte over mezelf in het nieuws.

Hoorde ze naar beneden praten

“Hij bekeerde zich tot het boeddhisme”, “O.P.

lange tijd niet hetzelfde."

Maar ik ben als de beheerder van die vuurtoren,

Ik glimlach en blijf zingen.

Refrein:

Duizend steden

En wegen erachter.

En overal, zoals een huis,

Maar overal ben ik een vreemdeling.

Alle pelgrims met een zonsondergang in hun ogen

Zal op een dag naar huis terugkeren

Soundcheck, laten we beginnen met het concertblik.

Samen met het publiek lijken we een wonder te doen.

Maar als je je verveelt, lijkt het alsof je hier bent.

En eigenlijk ver van hier.

Van onder de bril van een donkere bril om te observeren

Zoals indie-prinsessen op de voorgrond

Ze zullen de bassist in een spontane vlucht zien,

Gevangen van het podium, in hun armen gedragen.

Twee uur vliegen voorbij als twintig minuten

De euforie zal voorbijgaan, de zaal zal zuchten van leegte.

Maar ik geloof oprecht dat ze het weg zullen dragen.

In ieder geval een beetje licht met jou.

Ik geloof, proberend niet terug te gaan,

Ik kan niet tegen de geur van brandende bruggen.

En ik probeer niet aan de toekomst te denken, bijna niet

of de wereld niet wreed voor ons is.

De vuurtoren zal worden vernietigd door een zwerm woedende golven.

Alles gaat voorbij en het zal op een dag voorbij gaan.

Maar terwijl we nog niet naar huis zijn teruggekeerd,

Ik leef bij het feit dat daar iemand op me wacht.

Refrein:

Duizend steden

En wegen erachter.

Ik kijk naar deze droom

Op weg naar huis.

Als de zon in Moskou staat,

Dus het regent in St. Petersburg,

Als de littekens op de arm branden,

Dus je wacht op mij.

En de verbinding is constant