Abstract Ritual - Omega Diatribe

Running pieces of time

I stand on the face of the moment

Am I the edge between parallel

Am I wasted, am I the laid secret connection, the hand of the ones?

They offer the eternal gloom: «take the shadow and live»

No!

How could it be absorbed in the mind when I’d concealed my senses?

And it returns

It’s me sitting around the sun with these beings

I’d sunk the key for my projections into a cube and swallowed

To attach the new molecules

To be the eye

Cause I spent here a lot of time to try to be perfect

Cause I spent here a lot of time to be betrayed

Cause I spent here a lot of time to prove but I failed

They said in vain, to hold my own

It’s all you around me, no pieces

In the circle we are equal and extracorporeal

It’s all me around you, no pieces

Hidden colors melting me into my own skull

When I catch the line the whole world infiltrates, my eyes unite

Restart the journey through a wormhole, generated by fear and blood

That’s my own sun

It’s me sitting around the sun

In the circle of abstract ritual

Stukjes tijd rennen

Ik sta op het gezicht van het moment

Ben ik de grens tussen parallel?

Ben ik verspild, ben ik de gelegde geheime verbinding, de hand van degenen?

Ze bieden de eeuwige somberheid: «neem de schaduw en leef»

Nee!

Hoe kon het in de geest worden opgenomen als ik mijn zintuigen had verborgen?

En het keert terug

Ik zit rond de zon met deze wezens

Ik liet de sleutel voor mijn projecties in een kubus zakken en slikte het in

De nieuwe moleculen bevestigen

Om het oog te zijn

Omdat ik hier veel tijd heb doorgebracht om te proberen perfect te zijn

Omdat ik hier veel tijd heb doorgebracht om verraden te worden

Omdat ik hier veel tijd heb doorgebracht om te bewijzen, maar ik heb gefaald

Ze zeiden tevergeefs, om me staande te houden

Jij bent het allemaal om me heen, geen stukjes

In de cirkel zijn we gelijk en buitenlichamelijk

Het is allemaal mij om je heen, geen stukjes

Verborgen kleuren die me doen smelten in mijn eigen schedel

Wanneer ik de lijn vang de hele wereld infiltreert, verenigen mijn ogen zich

Herstart de reis door een wormgat, gegenereerd door angst en bloed

Dat is mijn eigen zon

Ik zit rond de zon

In de cirkel van abstracte rituelen