Take Control - Old Gods of Asgard

I see a vision rising, dreary

Fading in as children play twilight games

In the town called Ordinary

An eye of light reveals a gateway to doomsday

In that projection of reality

Something passes through the stars, shifting walls

Enter agents of ill fantasy

For evil holds you in its arms, false alarms

Illusory, treading on reality

Polaris in a web of hypocrisy

Take control, take control

Oh, can’t you see, see the light is fading?

And in the night the demons rage and call your name

No deeper madness than your own making

Visions lashing blades of shame, but will you take the blame?

Hissing noises in the hallway

Bloodshot eyes, staring through, what seeds are sown?

Who’ll survive the blood red power play?

Who’ll take control, whose name will be known?

Illusory, reality’s all fallacy

Polaris in a web of hypocrisy

Take control, take control

I wish I’d had the wherewithal to find you when I had the chance

Instead I danced with death in fervour’s skin

I missed the moment before the fall to recognise I had a voice

A choice to stop it all from happening

If only I could save you from the pain

A rising sense of awe and wonder

A might I see has always been deep within me

I can feel my inborn power

I call the shots when it’s all finally clear to see

And so I’m drawn ever deeper

In the Oldest House and all these empty rooms

This vacant, spellbound mystery motel

Where I’m the keeper, where I set the rules

Potency is my new reality

Polaris living now inside of me

I control, I control

Ik zie een visioen opkomen, somber

Infaden terwijl kinderen schemerspelletjes spelen

In de stad die Ordinary heet

Een oog van licht onthult een poort naar de dag des oordeels

In die projectie van de realiteit

Iets gaat door de sterren, verschuivende muren

Betreed agenten van zieke fantasie

Want het kwaad houdt je in zijn armen, valse alarmen

Illusoir, de realiteit betreden

Polaris in een web van hypocrisie

Neem de controle, neem de controle

Oh, zie je niet dat het licht aan het vervagen is?

En 's nachts woeden de demonen en roepen ze je naam

Geen diepere waanzin dan die van jezelf

Visioenen sjouwen met schaamte, maar neemt u de schuld op zich?

Sissende geluiden in de gang

Bloeddoorlopen ogen, starend door, welke zaden worden gezaaid?

Wie overleeft het bloedrode machtsspel?

Wie neemt de leiding, wiens naam bekend zal zijn?

Illusie, de realiteit is allemaal een misvatting

Polaris in een web van hypocrisie

Neem de controle, neem de controle

Ik wou dat ik de middelen had gehad om je te vinden toen ik de kans had

In plaats daarvan danste ik met de dood in de huid van mijn hart

Ik miste het moment voor de herfst om te erkennen dat ik een stem had

Een keuze om te voorkomen dat het allemaal gebeurt

Kon ik je maar van de pijn redden

Een toenemend gevoel van ontzag en verwondering

Een mag ik zien is altijd diep in mij geweest

Ik kan mijn aangeboren kracht voelen

Ik noem de dienst als het allemaal eindelijk duidelijk is om te zien

En zo word ik steeds dieper getrokken

In het oudste huis en al die lege kamers

Dit lege, betoverde mysteriemotel

Waar ik de keeper ben, waar ik de regels bepaal

Potentie is mijn nieuwe realiteit

Polaris leeft nu in mij

ik beheers, ik beheers