Осень №26 - ОД Белый Рэп

Всё меньше верю людям, всё больше себе

Сердце не стало слабей, но устало в борьбе

Вокруг него вселенная слов и так мало нужных

Святая любовь, подземное зло, мама, дружба

На моей улице по прежнему дождь

Я ненавижу вашу прилежную ложь,

Но и от правды не легче, давит на плечи

Что лучше: страдать или быть бессердечным?

Изо всех сил стараюсь жить по совести

Виню себя за всё, мучаюсь от бессонницы

И неважно кто тут главный, давай на равных

Тайна правды в том что она наносит травмы

И ты закроешь своё сердце от всех

Я не бесчувственный, я просто повзрослел

Я просто стал другим, я в метре от мечты,

Но также хочу быть любим, также как и ты

Я презираю лесть и шёпоты за спинами

Передо мною город с теми же картинами

Витринами, гримами, мимами, жизнь с трамплинами

Так хочу, чтобы дни снова были длинными

Паруса, море с дельфинами, свет на волнах

Леса, горы, равнины, рэп на полу тонах,

Но за окном досыхает осень и я один на один в комнате с верой в себя

С годами всё труднее влюбиться, знаешь

Это как в лотерее, где всё равно ставишь

Выиграешь или проиграешь — неважно

Важно, чтобы душа не стала бумажной

Ведь ты платишь ей каждый день за зло

Вступая с ним в связь как только зажгло

И копится копится копится столько злобы

И чтоб взорваться ты как сука ищешь повод

Желание владеть делает нас холодней

И ты не любуешься красотой, а болеешь ей

Эх профессор я не вижу прогресса в лечении

Болезни имя которой влечение

Я не вижу смысла в борьбе, зачем?

Если без борьбы можно обладать всем

Если мы живём всего один раз

Зачем превращать мелочи в рамс

Душим в детях таланты, в голове тьма

Зато на стереотипы хватает ума,

А можешь ли ты смотреть человеку в душу

И видеть что ему нужно ничего не нарушив?

Кто знает как делать шутки часто грустит

В левом глазу слеза, правый от счастья блестит

Спасибо за то что живу, спасибо за мир

Не нужно мне ничего, время займи

Ik vertrouw mensen minder, ik vertrouw mezelf steeds meer

Het hart werd niet zwakker, maar moe in de strijd

Om hem heen is een universum van woorden en zo weinig nodig

Heilige liefde, ondergronds kwaad, moeder, vriendschap

Het regent nog steeds in mijn straat

Ik haat je leergierige leugens

Maar de waarheid maakt het er niet makkelijker op, het legt druk op de schouders

Wat is beter: lijden of harteloos zijn?

Ik doe mijn best om eerlijk te leven

Ik geef mezelf overal de schuld van, ik heb last van slapeloosheid

En het maakt niet uit wie hier de baas is, laten we gelijk zijn

Het geheim van de waarheid is dat het pijn doet

En je sluit je hart voor iedereen

Ik ben niet ongevoelig, ik ben gewoon volwassen geworden

Ik ben gewoon anders geworden, ik ben een meter verwijderd van mijn droom,

Maar ik wil ook geliefd zijn, net als jij

Ik veracht vleierij en gefluister achter mijn rug

Voor mij is een stad met dezelfde foto's

Showcases, make-ups, mimespelers, leven met springplanken

Ik wou dat de dagen weer lang waren

Zeilen, zee met dolfijnen, licht op de golven

Bossen, bergen, vlaktes, rap op de grond,

Maar de herfst droogt op buiten het raam en ik ben alleen in de kamer met vertrouwen in mezelf

Naarmate de jaren verstrijken, wordt het moeilijker om verliefd te worden, weet je?

Het is net als in de loterij, waar je nog steeds gokt

Winnen of verliezen, het maakt niet uit

Het is belangrijk dat de ziel geen papier wordt

Je betaalt haar tenslotte elke dag voor het kwaad

Met hem in contact komen zodra het oplicht

En zoveel woede stapelt zich op, stapelt zich op

En om te ontploffen zoek je een reden als een bitch

Het verlangen om te bezitten maakt ons kouder

En je bewondert schoonheid niet, maar wortelt erin

Oh professor, ik zie geen vooruitgang in de behandeling

De ziekte wiens naam aantrekkingskracht is

Ik zie het nut niet in van vechten, waarom?

Als je alles kunt hebben zonder ruzie

Als we maar één keer leven

Waarom kleine dingen in rammen veranderen?

We wurgen talenten bij kinderen, er is duisternis in het hoofd

Maar er is genoeg verstand voor stereotypen,

Kun je in iemands ziel kijken?

En zien wat hij nodig heeft zonder iets te schenden?

Wie weet hoe hij grappen moet maken is vaak verdrietig

Er zit een traan in het linkeroog, het rechteroog straalt van geluk

Bedankt voor het leven, bedankt voor de wereld

Ik heb niets nodig, neem de tijd