Rachunek Sumienia - O.S.T.R.

A czym jest czas przy tym

Z czym przyszło się zmagać

Jestem kiepski, lecz sam siebie wyrażam

Gdy los się znów odgraża

Spójrz na ludzi

Ślad po nich łatwo zgubić

A błędów nie da się wykupić, proste

Gdy przed każdym posunięciem robisz odstęp

Nie twierdzę, że dorosłem

Do decyzji, by gadać za innych

Bo to wymaga precyzji w większym stopniu

A nie brakuje tych co reagują na świat, jak po opium

Widzisz gościu ten kraj na ogranych patentach?

Słyszysz ciche westchnienia po niespłaconych alimentach?

Tak przeznaczenie beszta w kręgach niższych

Chciałbym od drzwi od raju znaleźć wytrych

Rozpatrywać los swój w czasie przyszłym

Nie z dnia na dzień

Lecz wielu jest takich, co ode mnie pragną tego bardziej

Przegranych wszędzie znajdziesz

Bo to zwycięzców hektar

Marzeń, by tak jak oni mieszkać w toku zdarzeń

Sens ich spełniać bez ryzyka

Tym samym powietrzem oddychać

Za wysoko by unieść zmęczone życiem oko

Zerknąć na świat w którym jedyny problem to bogactwa

Też mam tak, że tracę chęci

Gdy los pędzi w stylu extreme

By dystans zwiększyć

Zero łaski, zero wzruszeń

Ja sam w tym znów się uczę

Uciec, by uniknąć wykluczeń nie da się

Czarno na białym co jeszcze

Przed przedsmak, że mogę przegrać

Widzę rozpacz od tak w ludzkich dolegliwościach

Kontrast miedzy bogactwem, a brakiem doznań

Miłości nie da się rozpoznać patrząc w taflę

W której odbiciu wszystko wygląda na łatwe

Zdejmij różowe okulary, dziesięć lat oczekiwań

Nie chce do końca życia twarzy w rękach skrywać

Wiesz jak to się nazywa?

Ja wiem, to moja cecha

Muszę narzekać, jak widzę co mi ucieka

Kiedyś znajomy, dziś garniak, neseser, Hugo Boss sweter

Zero gadki, jemu jest lepiej niż nam dziś

Więc czemu ma się zniżać do gościa z ławki

Niegdyś w oparach gandzi, teraz zapomnij

Dla jednych gruby szmal dla drugich komornik

A ja w tym trwam by w przyszłości nie być bezdomnym

Pcham swój bagaż, wyrażam siebie w tekstach wzrok wryty w szybę

Dupskiem przykuty do krzesła

Czuje jak los mnie skreśla z listy tych zajebistych

Dla których życie to piknik w klimatach fikcji niedostępnej

Dla tych co biegną nierównym tempem

Serce boli, co jest sam powinieneś wiedzieć

W miejscu ciężko usiedzieć biegając za jutrem

Tylko nabijam przebieg potęgując zmęczenie

Wszak jestem młody moim jedynym pragnieniem są wygody

Lecz schody prowadzone do nich zbyt kręte

By na raz przejść je

Pytasz co jeszcze?

Po co?

Masz oczy patrz, jak ludzie nie wiedzą co począć

Tonąc w konfliktach niszczy ich system czy własna ambicja

Jedno jest pewne szlag nas wszystkich w jednym miejscu przetnie

Nie pytaj o miejsce bo na pewno wiesz gdzie

En wat is tijd hiermee?

Waar moet je mee worstelen?

Ik ben slecht, maar ik druk mezelf uit

Als het lot weer dreigt

Kijk naar de mensen

Het is gemakkelijk om ze uit het oog te verliezen

En fouten kunnen niet worden uitgekocht, simpel

Als je voor elke zet een spatie maakt

Ik zeg niet dat ik volwassen ben geworden

Tot de beslissing om voor anderen te praten

Omdat het een grotere mate van precisie vereist

En er is geen tekort aan degenen die op de wereld reageren als opium

Zie je dit land met verloren patenten?

Zachte zuchten horen na onbetaalde alimentatie?

Zo scheldt het lot in de lagere kringen

Ik wil graag een lockpick vinden voor de deur van het paradijs

Om mijn lot in de toekomst te overwegen

Niet van de ene op de andere dag

Maar er zijn er velen die het meer van mij willen

Verliezers vind je overal

Omdat het een hectare met winnaars is

Dromen om te leven zoals ze in de loop van de gebeurtenissen

Het is logisch om ze zonder risico te vervullen

Adem dezelfde lucht in

Te hoog om een ​​vermoeid oog op te heffen

Neem een ​​kijkje in een wereld waar rijkdom het enige probleem is

Ik heb ook zo dat ik mijn wil verlies

Wanneer het lot extreem snelt

Om de afstand te vergroten

Geen genade, geen emoties

Hier leer ik weer van

Het is onmogelijk om weg te rennen om uitsluitingen te vermijden

Zwart en wit wat nog meer

Voor een smaak die ik kan verliezen

Ik zie wanhoop van zo in menselijke kwalen

Contrast tussen rijkdom en gebrek aan ervaring

Liefde kan niet worden herkend door naar het glas te kijken

In welke reflectie lijkt alles makkelijk

Zet je roze bril af, tien jaar wachten

Ik wil mijn gezicht niet de rest van mijn leven in mijn handen houden

Weet je hoe het heet?

Ik weet dat dat mijn kwaliteit is

Ik moet klagen als ik zie wat me ontsnapt

Ooit een kennis, vandaag een garniak, een aktetas, een Hugo Boss trui

Niet praten, hij is beter af dan wij vandaag zijn

Dus waarom zou je naar de man op de bank gaan?

Eenmaal in de dampen van ganja, vergeet het nu

Voor sommigen veel geld, voor anderen een gerechtsdeurwaarder

En ik houd me eraan zodat ik in de toekomst niet dakloos zal zijn

Ik duw mijn bagage, druk mezelf uit in de teksten met mijn ogen op het glas gericht

Zijn kont vastgeketend aan een stoel

Ik heb het gevoel dat het lot me van de lijst met die geweldige dingen haalt

Voor wie het leven een picknick is in de sfeer van ontoegankelijke fictie

Voor degenen die in een ongelijk tempo rennen

Je hart doet pijn, wat moet je zelf weten?

Het is moeilijk om stil te zitten op één plek, rennend na morgen

Ik sla alleen de kilometers af, waardoor mijn vermoeidheid toeneemt

Ik ben tenslotte jong, mijn enige wens is troost

Maar de trappen die ernaartoe leiden zijn te kronkelig

Om ze in één keer door te nemen

Je vraagt ​​wat nog meer?

Waarvoor?

Je hebt ogen, zie hoe mensen niet weten wat ze moeten doen

Verdrinkend in conflicten vernietigt hij hun systeem of zijn eigen ambitie

Eén ding is zeker, hij zal ons allemaal op één plek snijden

Vraag niet om een ​​plaats want je weet zeker waar