Ponad Ląd - O.S.T.R.

Od zawsze myślałem o tym, jak jest na szczycie

Patrząc, jak gwiazdy spadają z chmur

Poświęciłem swój czas, choć żaden ze mnie Jan Chrzciciel

A moja historia to nie dekalog cnót

Każdy posiada swoją listę życzeń

Słodki sen o przyszłości, żeby żyć jak król

Otoczenie i presja nie ułatwia psychice

Odnaleźć w zawiłości życia wyjścia punkt

W szaleństwie określony plan

Retrospekcje, marzeń moich stan

Myśli, z sercem utworzony pakt

Wierzę w puentę, nie w heroizm zdań

Chwytam dzień za gardło

Jakbym chciał udowodnić, jaką gniew ma wartość

Ma być tak, jak chcę, wiedzy sens, bogactwo

W labiryncie cel trzymać więź z Ariadną

Jestem odbiciem porażek, klonem każdego sukcesu

Skanem kolejnych wydarzeń, wrogiem moralnego stresu

Życiu wychodzę naprzeciw, chociaż robię to na przekór

Przeznaczeniu, po upadku zawsze gotowy na return

Obiecałem sobie kiedyś, że nie spocznę, bo mam głos

Nikt nie wierzył, że w tej skali może ponieść słowa flow

Choć wróżyli Waterloo, unoszę się znów ponad ląd

Every time we fall

Jestem dzieckiem ryzyka

Czerwone czy czarne, brzmi jak prawda z banału

Jeszcze raz nie mógłbym znowu postawić życia

Strach komplikuje w myślach nadmiar przekazu

Miałem to rzucić, miliony pytań

Kim jestem, kim będę, czy to pasja, czy nałóg

Zegar czasu nie wróci, myślę jak abderyta

Jakby szczęście zależało tu od pasma wymiaru

Zbyt bardzo zależy mi, wiem

By w przód patrząc, nie być tylko tłem

Moja wartość miarą przeżyć, więc

W mózgu palmtop więcej wiedzy chce

Jestem sumą swoich doświadczeń

Upadków i wzlotów, euforii i zmartwień

Od lat dźwigam ten nierozłączny kwartet

Zabójca losu to mój zbrodni zakres

Nie ma nic, co we mnie może zgasić upór

To jakby posiadać serce, ale nie znać magii uczuć

Nawet czując tu powietrze tylko w jednym lewym płucu

Dźwięki unoszę na wietrzę, w życiu nie uznając skrótów

Obiecałem sobie kiedyś, że nie spocznę, bo mam głos

Nikt nie wierzył, że w tej skali może ponieść słowa flow

Choć wróżyli Waterloo, unoszę się znów ponad ląd

Every time we fall

Ik heb altijd nagedacht over hoe het is aan de top

Kijken hoe de sterren uit de wolken vallen

Ik heb mijn tijd gewijd, hoewel ik niet Johannes de Doper ben

En mijn verhaal is geen decaloog van deugden

Iedereen heeft zijn eigen verlanglijstje

Zoete droom over de toekomst om als een koning te leven

De omgeving en druk maken de psyche er niet makkelijker op

Vind een startpunt in de complexiteit van het leven

In waanzin, een specifiek plan

Flashbacks, dromen van mijn staat

Hij denkt, een pact gemaakt met het hart

Ik geloof in de clou, niet in de heroïek van de zinnen

Ik grijp de dag bij de keel

Alsof ik de waarde van woede wilde bewijzen

Het moet zijn zoals ik wil, kennis, betekenis, rijkdom

Streef in het doolhof naar een band met Ariadne

Ik ben een weerspiegeling van mislukkingen, een kloon van elk succes

Een scan van latere gebeurtenissen, een vijand van morele stress

Ik ontmoet het leven, ook al doe ik het ondanks dat

Het lot, na een val, altijd klaar om terug te keren

Ik heb mezelf ooit beloofd dat ik niet zou rusten omdat ik een stem heb

Niemand geloofde dat hij op deze schaal de woorden van flow kon dragen

Hoewel Waterloo had voorspeld, verhef ik me weer boven het land

Elke keer als we vallen

Ik ben een kind van risico

Rood of zwart, het klinkt als de waarheid uit het cliché

Ik kon mijn leven niet meer opgeven

Angst wordt gecompliceerd in gedachten door de overdaad aan berichten

Ik ging het gooien, een miljoen vragen

Wie ik ben, wie ik zal zijn, of het nu een passie of een verslaving is

De prikklok komt niet terug, ik denk als een aberite

Alsof geluk afhing van de dimensionale band hier

Ik geef te veel om, ik weet het

Om vooruit te kijken, niet om slechts een achtergrond te zijn

Mijn waarde is de maatstaf voor overleving, dus

In de hersenen wil de PDA meer kennis

Ik ben de som van mijn ervaringen

Dieptepunten en ups, euforie en zorgen

Ik draag dit onafscheidelijke kwartet al jaren

Fate killer is mijn plaats delict

Er is niets in mij dat mijn koppigheid kan uitblussen

Het is alsof je een hart hebt, maar de magie van gevoelens niet kent

Zelfs de lucht voelen in slechts één linkerlong

Ik hef geluiden in de lucht, accepteer geen snelkoppelingen in mijn leven

Ik heb mezelf ooit beloofd dat ik niet zou rusten omdat ik een stem heb

Niemand geloofde dat hij op deze schaal de woorden van flow kon dragen

Hoewel Waterloo had voorspeld, verhef ik me weer boven het land

Elke keer als we vallen