Asomia - O.S.T.R.

Pamiętam jak skuty leżałem na ziemi, słuchałem swych praw

Głuchy i niemy, dwa deko w kieszeni, jak śmieć poniżany, kopany przez psa

Miałbym pistolet to bym go zastrzelił, choć nerwy mieszały odwagę i strach

Wierzyłem, że wszystko wciąż mogę odmienić, po każdym upadku powstanę na bank

Dzieci myślały, że tata wyjechał do pracy dać show

Kluby, koncerty, alkohol i dragi wystarczy się tylko odważyć na skok

Zielone, białe plus litry alpagi — masz całodobowy haj, bez granic lot

Łatwo swój rozum za drzwiami zostawić, choć wierzymy w dobro to karmi nas zło

Straciłem wiele w tym niewielkim świecie skazanym na stos

Chociaż mówimy, że już nigdy więcej to jednak do tego wracamy na sto

Żyłem czekając na swoje zbawienie, dziś został mi tylko ten przećpany głos

Wiem, że wygrałem, choć każde wspomnienie zamienia marzenia w koszmary co noc

Nie mogę spać

Lustro nie kłamie, widziałem swój problem jak spadałem w dół

Oczy zaćpane, pół życia red alert, już czekał koroner, testament i Bóg

Nie docierało to do mnie, że bliskim, dosłownie jak ogniem, zadawałem ból

Gdy sięgam do wspomnień to jak na ironię sam w myślach się modlę o zamianę ról

Nie miałem szacunku do siebie, rodziny, choć kochałem ją

Dni były krótkie, pokusa zbyt wielka, by zwracać uwagę na detale wciąż

Żona już prawie odeszła traktując ten związek i wszystko co nasze jak błąd

Wiedziała co będzie jak w pacierzu amen, przez lata poznała tę prawdę na wskroś

Żyły na wierzchu, tak chudy jak palec i z twarzy jak śmierć

Blizny na sercu, nie mogłem odnaleźć się w świecie bez wrażeń oddany tej grze

Czas stanął w miejscu, nie chciałem być draniem, gdy łzy to atrament,

co rani jak gniew

Jestem, wygrałem, mych próśb Himalaje, choć zamiast się spełniać wciąż krwawi

mój sen

Nie mogę spać

Ik herinner me dat ik geketend op de grond lag, gehoorzaam aan mijn rechten

Doofstom, twee deco's in zijn zak, vernederd, geschopt door een hond als vuilnis

Ik zou een pistool hebben zodat ik hem zou neerschieten, hoewel mijn zenuwen moed en angst mengden

Ik geloofde dat ik nog steeds alles kon veranderen, ik zou na elke val naar de bank gaan

De kinderen dachten dat papa naar zijn werk was gegaan om een ​​show te geven

Clubs, concerten, alcohol en drugs zijn genoeg om te durven springen

Groen, wit, plus liters alpaca - je hebt een hoge, 24/7, oneindige vlucht

Het is gemakkelijk om je geest achter de deur te laten, hoewel we in goed geloven, voedt het kwaad ons

Ik heb veel verloren in deze kleine wereld die veroordeeld is tot de brandstapel

Hoewel we zeggen dat we het nooit meer zullen doen, komen we er honderd keer op terug

Ik leefde in afwachting van mijn redding, vandaag heb ik alleen nog deze stonede stem over

Ik weet dat ik heb gewonnen, hoewel elke herinnering elke nacht dromen in nachtmerries verandert

ik kan niet slapen

De spiegel liegt niet, ik zag mijn probleem toen ik viel

Ogen gestenigd, halfwaardetijd rood alarm, lijkschouwer, testament en God aan het wachten

Het drong niet tot me door dat ik mijn dierbaren veroorzaakte, letterlijk als vuur, pijn

Als ik terugkijk op mijn herinneringen, bid ik ironisch genoeg zelf voor een verandering van rollen

Ik had geen respect voor mezelf, mijn familie, hoewel ik van haar hield

De dagen waren kort, de verleiding te groot om nog op details te letten

De vrouw is bijna overleden en behandelt deze relatie en die van ons allemaal als een vergissing

Ze wist hoe het zou zijn in het amen-gebed, ze had deze waarheid door de jaren heen gekend

Ze leefden aan de oppervlakte, mager als een vinger en gezicht als de dood

Littekens op het hart, ik zou mezelf niet kunnen vinden in een wereld zonder indrukken die aan dit spel zijn gewijd

De tijd stond stil, ik wilde geen klootzak zijn als tranen inkt zijn

die pijn doet als woede

Ik ben, ik heb mijn gebeden gewonnen, de Himalaya, hoewel het in plaats van vervuld te worden nog steeds bloedt

mijn droom

ik kan niet slapen