Alcatraz - O.S.T.R.

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz

Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal

Świat, nasze sprawy

Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Zatkane centrum, uwięziony w aucie przez czasu wehikuł

Wsłuchuję się w muzyki nieskończony zasób na nośniku

Wielu ma wielkie ego, lekką mowę do tworzenia mitów

A co jedynie ich unosi w życiu to godziny szczytu

Widzę w lusterku pannę jak bluźni na mnie, grożąc mi ręką

Wygląda to przezabawnie.

Nie wie że nerwy wpływają ze szkodą na piękno

Przyglądam się jej dokładniej, jak puka swe czoło z agresją

Chyba ją wczoraj spotkałem, poważnie, prosiła o zdjęcie tuż obok pod Tesco

Z ruchu jej ust łatwo przeczytać czyim jestem synem

Jeszcze wysiądzie z auta, istna komedia jak w kinie;

Kiler

Może to karma, myślę, co ja jej zrobiłem?

Chwilę

Po co ta egzaltacja, patrząc na nią, nie wierzę, w co widzę

Czekaj, zaczyna się akcja.

Słyszę, jak trzasnęła drzwiami

Spokojnie w lusterku obserwuję bacznie jak rośnie moc oburzenia na twarzy

Czuję, że idzie, więc otwieram okno, czekam na to, co się teraz wydarzy

«O matko, to Pan» i widzę ten wyraz wstydu, moment zwątpienia w zamiary

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz

Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal

Świat, nasze sprawy

Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Tego samego miasta centrum, korki, pięć po siedemnastej

Stoję na światłach w miejscu tym samym, co stoję niemal zawsze

Słuchając radia, nie mam płyt, ktoś je stąd zakosił ukradkiem

Bateria padła w telefonie mi — #syf z nadgryzionym jabłkiem

Miałem podjechać do studia, jak patrzę na zegar, to wiem, że nie zdążę

Trudno, nie mam władzy nad losem, co swoim rządzeniem ręce mi wiąże

Zrobię to jutro, a jak się okaże, że będzie z tym problem?

Pieprzona bateria, zadzwoniłbym sprawdzić, czy studio przypadkiem jeszcze jest

wolne

Odpływam w myślach, tam gdzie mojej pracy grafik

Choć nie ma wyjścia, wierzę, że się da inne daty wyznaczyć

Nie lubię żyć tak, wierząc w ślepy fart, liczyć, że coś się trafi

Kolejna misja, by zatrzymać czas niczym na fotografii

Myśląc, że nic gorszego nie może się dzisiaj wydarzyć

Wjechałem w typa, co na skuterze przemykał w pośpiechu między autami

Koniec, wychodzę sprawdzić, czy żyje, jak bardzo jest połamany

Nagle słyszę «Podpiszesz mi płytę?

Zrobimy zdjęcie i nie było sprawy»

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz

Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal

Świat, nasze sprawy

Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Gesloten binnen redelijke grenzen zoals in Alcatraz

Hoewel ik geloof dat ik aan het einde van mijn leven de Taj Mahal . zal creëren

De wereld, onze zaken

Plannen, de wereld, onze zaken vloeien tussen je vingers door

Een verstopt centrum, een voertuig dat door de tijd vastzit in een auto

Ik luister naar de muziek van een eindeloze bron op het medium

Velen hebben grote ego's, lichte taal voor het creëren van mythen

En wat hen alleen maar opbeurt in het leven is de spits

In de spiegel zie ik een jongedame die me lastert, me bedreigt met haar hand

Het ziet er hilarisch uit.

Ze weet niet dat zenuwen schadelijk zijn voor schoonheid

Ik bekijk haar nauwkeuriger terwijl hij agressief op zijn voorhoofd klopt

Ik denk dat ik haar gisteren heb ontmoet, serieus, ze vroeg om een ​​foto naast Tesco

Het is gemakkelijk te lezen wiens zoon ik ben aan de beweging van haar lippen

Nog even uit de auto, een echte komedie zoals in een bioscoop;

Kiler

Misschien is het karma, ik denk wat heb ik haar aangedaan?

Momenten

Waarom deze verrukking, als ik ernaar kijk, geloof ik niet wat ik zie

Wacht, de actie begint.

Ik hoor haar de deur dichtslaan

Rustig in de spiegel kijk ik aandachtig hoe de kracht van verontwaardiging in mijn gezicht groeit

Ik voel hem lopen, dus ik open het raam, wachtend op wat er gaat gebeuren

"O moeder, het is de Heer" en ik zie deze uitdrukking van schaamte, het moment van twijfelen aan de bedoelingen

Gesloten binnen redelijke grenzen zoals in Alcatraz

Hoewel ik geloof dat ik aan het einde van mijn leven de Taj Mahal . zal creëren

De wereld, onze zaken

Plannen, de wereld, onze zaken vloeien tussen je vingers door

Zelfde stadscentrum, files, vijf over vijf

Ik sta bij de stoplichten op dezelfde plek waar ik bijna altijd sta

Luister naar de radio, ik heb geen cd's, iemand heeft ze van hier geslopen

De batterij in mijn telefoon is leeg - #syf met een gebeten appel

Ik moest naar de studio rijden, als ik op de klok kijk, weet ik dat ik niet op tijd zal zijn

Het is moeilijk, ik heb geen macht over het lot, dat mijn handen aan mijn heerschappij bindt

Ik doe het morgen, en als blijkt dat er een probleem mee is?

De verdomde batterij, ik zou bellen om te zien of de studio er nog is

vrij

Ik drijf weg in mijn gedachten waar mijn werk een grafisch ontwerper is

Hoewel er geen uitweg is, geloof ik dat er andere datums kunnen worden vastgesteld

Ik hou er niet van om zo te leven, te geloven in blind geluk, in de hoop dat je iets overkomt

Nog een missie om de tijd te stoppen zoals op een foto

Denkend dat er vandaag niets ergers kan gebeuren

Ik kwam een ​​man tegen die zich op een scooter tussen auto's haastte

Einde, ik ga naar buiten om te zien of hij nog leeft, hoe gebroken hij is

Opeens hoor ik «Wil je mijn cd signeren?

We zullen een foto maken en er was geen probleem »

Gesloten binnen redelijke grenzen zoals in Alcatraz

Hoewel ik geloof dat ik aan het einde van mijn leven de Taj Mahal . zal creëren

De wereld, onze zaken

Plannen, de wereld, onze zaken vloeien tussen je vingers door