Sanity is for the Passive - Nux Vomica

The sky is turning brown and the trees are shriveling up

Pollutants are rising, colliding, and raining down

We thought the end would be aflame, with deadly shrieks of pain

We thought the fury would pour straight from our very souls

And the bastards' heads would stare down from the tops of poles

But we started at the end

We started at the end…

Unwittingly, we mimic society

With our sub-sects, genres, and in-fighting

Not realizing that our constant agitation

Has roots in our need for transient migration

To exist like this is a constant struggle

And sanity is a state of mind reserved for the passive

We stopped watching the news 'cause we couldn’t take it anymore

We’ve been a plague upon this earth since a long long time ago

We try and try to stop the tide, but we know we’re all doomed

We’re drowning in our own confusion, reaching for the moon

We squirm and twitch as our nature persists

Telling us we can’t live this way, we must resist

We’re dreamers, wide awake amid comfortably sleeping sheep

Lazy grazers, passively placid, constantly telling us

«Rest your head, you worry too much»…

I woke up in a cold sweat from a dream that has come true

The end times are upon us and there’s nothing we can do

We’re pollinating hatred at a rate the bees can’t match

And the Devil’s mouth is open and we’re going down the hatch

Apocalyptic nightmares seem so quaint compared to this

A creeping, slow decay of life which we all seemed to miss

And what we miss is always all that nature seems to catch

We’ve ripped the earth wide open and we’re going down the hatch

The padlock on the gates of hell hangs from a rusty slot

And keeping that thing locked seems like the only chance we’ve got

But we invented hell and that’s why we’re the key that turns the latch

And the Devil’s mouth’s wide open and we’re going down the hatch

Why do we participate so willingly?

A dependent stain

In our isolation

We remain reluctant, fawning parasites

Rising, colliding, and raining down

De lucht wordt bruin en de bomen verschrompelen

Verontreinigende stoffen stijgen, botsen en regenen naar beneden

We dachten dat het einde in vuur en vlam zou staan, met dodelijke kreten van pijn

We dachten dat de woede rechtstreeks uit onze ziel zou komen

En de hoofden van de klootzakken staarden naar beneden vanaf de toppen van de palen

Maar we zijn bij het einde begonnen

We begonnen bij het einde...

Onbewust bootsen we de samenleving na

Met onze onderafdelingen, genres en onderlinge strijd

Niet beseffend dat onze constante agitatie

Komt voort uit onze behoefte aan tijdelijke migratie

Om op deze manier te bestaan, is een constante strijd

En gezond verstand is een gemoedstoestand die gereserveerd is voor de passieve

We zijn gestopt met het kijken naar het nieuws omdat we het niet meer aankonden

We zijn al lang een plaag op deze aarde

We proberen het tij te stoppen, maar we weten dat we allemaal gedoemd zijn

We verdrinken in onze eigen verwarring en reiken naar de maan

We kronkelen en trillen terwijl onze natuur voortduurt

Ons vertellen dat we op deze manier niet kunnen leven, we moeten weerstand bieden

We zijn dromers, klaarwakker te midden van comfortabel slapende schapen

Luie grazers, passief kalm, vertellen ons constant

"Rust je hoofd, je maakt je te veel zorgen"...

Ik werd wakker in het koude zweet van een droom die is uitgekomen

De eindtijd is aangebroken en er is niets dat we kunnen doen

We bestuiven haat met een snelheid die de bijen niet kunnen evenaren

En de mond van de duivel is open en we gaan door het luik

Apocalyptische nachtmerries lijken zo vreemd in vergelijking met dit

Een sluipend, langzaam verval van het leven dat we allemaal leken te missen

En wat we missen is altijd alles wat de natuur lijkt te vangen

We hebben de aarde wijd opengescheurd en we gaan door het luik

Het hangslot op de poorten van de hel hangt aan een roestige gleuf

En dat ding op slot houden lijkt de enige kans die we hebben

Maar we hebben de hel uitgevonden en daarom zijn wij de sleutel die de grendel omdraait

En de mond van de duivel is wijd open en we gaan door het luik

Waarom doen we zo graag mee?

Een afhankelijke vlek

In ons isolement

We blijven terughoudende, kruiperige parasieten

Stijgen, botsen en regenen