Only the Silent - Noumena

They turn the clock back, they seize the time

In the year zero no room for the sublime

Dusk rests upon us, the years of red twilight

Force us to submit and wither deep down inside

For an anthem I sing, for a word I speak

I’ll be rewarded in the dark corridor

For a line I write, for a thought I think

I’ll be rewarded with a bullet through my neck

I must forget my name, leave past behind

I’m crawling at their feet in this genocide

Death is the only rule, with pain they feed

I’m torn up by the roots like a poisoned weed

Hammering hand over the land grinds us to dust

Cuts every life short

Whispering chant over the land echoes and fades

Here only the silent survive

Pain, starvation, sick creation

Piles of skulls and bones

I see it all

They turn the clock back, they seize the time

In the year zero no room for the sublime

Dusk rests upon us, the years of red twilight

Force us to submit and wither deep down inside

Ze draaien de klok terug, ze grijpen de tijd

In het jaar nul geen ruimte voor het sublieme

De schemering rust op ons, de jaren van rode schemering

Dwing ons om ons te onderwerpen en diep van binnen te verwelken

Voor een volkslied zing ik, voor een woord spreek ik

Ik word beloond in de donkere gang

Voor een regel schrijf ik, voor een gedachte denk ik

Ik word beloond met een kogel door mijn nek

Ik moet mijn naam vergeten, het verleden achterlaten

Ik kruip aan hun voeten in deze genocide

De dood is de enige regel, met pijn voeden ze zich

Ik ben verscheurd door de wortels als een vergiftigd onkruid

Hand hameren op het land vermaalt ons tot stof

Snijdt elk leven kort

Fluisterend gezang over het land weergalmt en vervaagt

Hier overleven alleen de stillen

Pijn, honger, zieke schepping

Stapels schedels en botten

Ik zie het allemaal

Ze draaien de klok terug, ze grijpen de tijd

In het jaar nul geen ruimte voor het sublieme

De schemering rust op ons, de jaren van rode schemering

Dwing ons om ons te onderwerpen en diep van binnen te verwelken