Metsän viha - Noumena

Korvet koskemattomat meille elon antavat

Ikihonkain armeijat, ei äärtä, laitaa

Seuraa meitä vauraus, raiskioiden autius

Eipä tunne metsänväki salomaitaan

Mutta staaloja, loitsittuja

Maahisia, ei voi taltuttaa

Unelmoimme sammosta, taivaan kirjokannesta

Mutta rikki raastamme elon kudelmaa

Niin vahvaa mutta haurasta, vielä viipyy huulilla

Ylpeytemme hinta, kuolon suudelma

Liityn kolkkoon, vaikeroivaan kuolinitkuun rannalla

Apeassa illankoitteessa

Sorrun roihuun kipunoivaan, joka kekäleiksi korventaa

Maaemon lapset vuorollaan

Kekäleiksi korventaa

Mutta aaveita, loitsittuja, räyhähenkiä, ei voi karkottaa

Myrrysmiesten hakkaamat korvet, kasken polttamat

Vaihtuu unet valkeat korpimetsän vihaan

Manattuja mahteja ei voi enää hallita

Upottavat kyntensä mustaan lihaan

Liityn kolkkoon, vaikeroivaan kuolinitkuun rannalla

Apeassa illankoitteessa

Sorrun roihuun kipunoivaan, joka kekäleiksi korventaa

Maaemon lapset kunkin vuorollaan

Liityn kolkkoon, vaikeroivaan kuolinitkuun rannalla

Apeassa illankoitteessa

Sorrun roihuun kipunoivaan, joka kekäleiksi korventaa

Maaemon lapset kunkin vuorollaan

De onaangeroerde oren geven ons leven

Voor altijd de legers, geen rand, put

Volg ons met voorspoed, de verwoesting van de ondergang

De bosmensen kennen hun bliksem niet

Maar hengsten, spreuken

Regenwormen, niet te temmen

We dromen van Sampo, de boekomslag van de hemel

Maar gebroken versnipperen we het weefsel van het leven

Zo sterk maar breekbaar, nog steeds op de lippen

De prijs van onze trots, de kus des doods

Ik sluit me aan bij een hoek, een kreunende doodsklok op het strand

S avonds

De onderdrukking van de onderdrukkende, die de balg doet rommelen

De kinderen van Maaema op hun beurt

Kekälekä wordt vervangen

Maar spoken, spreuken, haasten, kunnen niet worden verbannen

Oren geslagen door stormen, verbrand door berken

Verandert dromen in woede in het witte ravenbos

Zeekoeien kunnen niet langer worden gecontroleerd

Dompel je nagels onder in zwart vlees

Ik sluit me aan bij een hoek, een kreunende doodsklok op het strand

S avonds

De onderdrukking van de onderdrukkende, die de balg doet rommelen

De kinderen van de Aardmoeder op hun beurt

Ik sluit me aan bij een hoek, een kreunende doodsklok op het strand

S avonds

De onderdrukking van de onderdrukkende, die de balg doet rommelen

De kinderen van de Aardmoeder op hun beurt