King Twisted - Noumena

Hatred is my sceptre, instrument of doom

Armor made of cruelty, inhuman tortured misery

Deception’s woven into my cape, I wrap betrayal around

On my throne I sit and moan and wear the crown of decadence

Have I found myself, have I seen the closer glimpse of truth

I ain’t even slipping yet, I’ve got white soul to denigrate

With ravens I am glutting gore and one pound of putrid flesh

Only things defiling me are words no more no less

Long is the way and hard that out of light leads down to hell

There is something holding me it won’t let go of my filthy shell

I will blind their eyes, sew up their liar mouths

Seal the coffin of the living dead and wait for rotten corpse

Oh, how hard I have to try to ruin myself?

Dedication for the twisted salvation

Exhausting me, still I must mutilate on and on

I can’t even know myself, if I haven’t tasted some blood

Haat is mijn scepter, instrument van onheil

Pantser gemaakt van wreedheid, onmenselijke gemartelde ellende

Bedrog is verweven in mijn cape, ik wikkel verraad om me heen

Op mijn troon zit ik te kreunen en draag ik de kroon van decadentie

Heb ik mezelf gevonden, heb ik de waarheid van dichterbij gezien?

Ik glijd nog niet eens uit, ik heb een blanke ziel om te denigreren

Met raven eet ik bloed en een pond bedorven vlees

De enige dingen die mij bezoedelen zijn woorden niet meer en niet minder

Lang is de weg en moeilijk die uit het licht naar de hel leidt

Er is iets dat me vasthoudt, het laat mijn smerige omhulsel niet los

Ik zal hun ogen verblinden, hun leugenaarsmond dichtnaaien

Verzegel de kist van de levende doden en wacht op het rotte lijk

Oh, hoe hard moet ik proberen mezelf te ruïneren?

Toewijding voor de verwrongen redding

Mij ​​uitputtend, toch moet ik steeds weer verminken

Ik kan mezelf niet eens kennen als ik geen bloed heb geproefd