Everyday Balloons - None More Black

It’s more than fists and phases.

It goes beyond life’s little changes.

It’s not enough.

Banks, bombs, coffee shops and everything I own.

I can’t even think a second without my thoughts coming down to wreck it.

Spirits been gone for months.

When is it coming home?

These hangups alone are cutting me down,

hurting my ears,

chomp at the bit and bite at the masses.

Forgot whose in control.

I’m killing what kills.

Healing what hurts.

Smile at the world.

Destroying these feelings.

Everyday I miss it.

I practise petty fucking myths to fix it…

Just for a while.

Shelve it with the rest of me.

Next to the faith I’ve loaned.

I sore my throat to get it.

I tune it in and turn it up to forget it.

That’s how it happens.

Stage fright therapy is the only help I own.

Het is meer dan vuisten en fasen.

Het gaat verder dan de kleine veranderingen van het leven.

Het is niet genoeg.

Banken, bommen, coffeeshops en alles wat ik bezit.

Ik kan niet eens een seconde nadenken zonder dat mijn gedachten naar beneden komen om het te vernietigen.

Geesten zijn al maanden weg.

Wanneer komt het thuis?

Deze hangups alleen al maken me kapot,

doet pijn aan mijn oren,

bijt in het bit en bijt op de massa.

Ben vergeten wie de baas is.

Ik dood wat doodt.

Genezen wat pijn doet.

Glimlach naar de wereld.

Deze gevoelens vernietigen.

Elke dag mis ik het.

Ik beoefen kleine verdomde mythes om het op te lossen ...

Voor een tijdje.

Leg het bij de rest van mij.

Naast het geloof dat ik heb geleend.

Ik heb pijn in mijn keel om het te krijgen.

Ik stem het af en draai het harder om het te vergeten.

Dat is hoe het gebeurt.

Podiumangsttherapie is de enige hulp die ik bezit.