Un ricordo - Nomadi

E forse è una cosa che mai si farà

E forse una volta, un ricordo era già

Il profumo dell’incenso si riflette, forte e denso

Sulla nebbia del cortile che si alza sulle rive

Gente in fila sale in barca, pendolari che ogni alba

Riperpetuan laghi o monti, uno spinge i loro giorni

Nel rumore del carretto, steso sotto il suo berretto

Uno ronfa già ubriaco, mentre il mulo gira adagio

Tanti bravi sopra i muri, rimpiangon gli anni duri

E anche andarlo a denunciare, anche un niente può fruttare

Il gioco degli scacchi, dell’avere per sé

Rompe i contatti di chi scaltro non è

La stanchezza dei rotti rompe i perché

Ma la guerra fra i tutti la ordina un re

Vecchia manda l’acqua col rumore di risacca

Sulla ruota del mulino che ripete il suo destino

Tra le canne di un canale, trilla il liuto del giullare

Nel far finta di esser sordo, intanto trova un accordo

Cerca una coerenza la musa di ogni scienza

Che armonizza vaghe parti, poi procede senza sbalzi

Ma la nube sopra il lago presta il segno di un peccato

Dal mistero sempre uguale che ci fa inchinare al male

Certo, viene voglia di dire «ho già dato»

A chi inventa conferme o chi ti chiede un passato

E forse è una cosa che mai si farà

E anche una volta, un ricordo era già

E forse è una cosa che mai si farà

E anche una volta, un ricordo era già

En misschien is dat iets dat nooit zal worden gedaan

En misschien was er ooit al een herinnering

De geur van wierook wordt weerspiegeld, sterk en dicht

Op de mist van de binnenplaats die opkomt op de oevers

Mensen in de rij stappen in de boot, forenzen die elke ochtend

Hij herhaalt meren of bergen, men duwt hun dagen

In het geluid van de kar, uitgestrekt onder zijn pet

Men snurkt al dronken, terwijl de muilezel langzaam draait

Zoveel goede aan de muren, spijt van de moeilijke jaren

En zelfs om het te melden, zelfs een niets kan zijn vruchten afwerpen

Het schaakspel, van het voor jezelf hebben

Het verbreekt de contacten van degenen die niet slim zijn

De vermoeidheid van de gebrokenen breekt het waarom

Maar de oorlog onder allen wordt bevolen door een koning

Oude vrouw stuurt het water met het geluid van de branding

Op het molenrad dat zijn lot herhaalt

Tussen het riet van een kanaal, trillers van de nar van de nar

Door te doen alsof hij doof is, vindt hij ondertussen een overeenkomst

Zoek een samenhang de muze van alle wetenschap

Die vage delen harmoniseert en vervolgens soepel verloopt

Maar de wolk boven het meer geeft het teken van een zonde

Van het mysterie dat altijd hetzelfde is dat ons doet buigen voor het kwaad

Natuurlijk wil je dan zeggen: "Ik heb al gegeven"

Wie bevestigingen verzint of je om een ​​verleden vraagt

En misschien is dat iets dat nooit zal worden gedaan

En zelfs één keer was er al een herinnering

En misschien is dat iets dat nooit zal worden gedaan

En zelfs één keer was er al een herinnering