Sera bolognese - Nomadi

Non è ancor tardi e con il freddo che fa

Possiamo bere qualcosa, se ti va

Un po' di neve si scioglie sotto i tuoi stivali

La luce sotto il portico, più in la

Un po' di esitazione che forse invento io

E il tuo braccio si infila sotto il mio

C'è un tavolino libero laggiù

Mi s’appannano gli occhiali e non ti vedo più

E poi mentre ci sediamo, entro in una tua risata

Il mio whisky, la tua panna e cioccolata

Niente a che vedere con l’amore tutto ciò

Forse un po' di stereotipo, ma in fondo perché no

Sera

Sera bolognese ruffiana

Umido gelo

Situazione da fotoromanzo

O giù di lì

Da non crederci a ridursi così

Eppure

C'è qualcosa da raccontare

Un po' di storia privata da barattare

La sigaretta e le tue mani da toccare

L’amore, è chiaro, non lo faremo mai

Però abbiamo parlato di bar e poi

Ma hai raccontato dei tuoi tre padri marinai

Coi baffi, con la barba e l’aquilone

Ti ho raccontato delle mie matite colorate

Con cui disegno arcobaleni di cartone

Ma la macchina non era laggiù

Dove abbiamo parcheggiato chi si ricorda più

Dietro un angolo è nascosta un’altra tua risata

Sopra i gatti la luna è appannata

Dalla tua alla mia città, mezzanotte è vicina

Con la zucca della fata turchina

Sera

Sera bolognese ruffiana

Umido gelo

Situazione da fotoromanzo

O giù di lì

Da non crederci a ridursi così

Eppure

C'è qualcosa da raccontare

Un po' di storia privata da barattare

La sigaretta e le tue mani da toccare

Het is nog niet laat en met de kou wel

We kunnen wat drinken als je wilt

Er smelt wat sneeuw onder je laarzen

Het licht op de veranda, verder

Een kleine aarzeling die ik misschien verzin

En je arm glijdt onder de mijne

Er is daar een tafel vrij

Mijn bril beslaat en ik kan je niet meer zien

En als we gaan zitten, krijg ik een lach van jou

Mijn whisky, jouw room en chocolade

Niets met liefde te maken dit alles

Misschien een beetje een stereotype, maar waarom niet?

Avond

Bolognese avond pooier

vochtige vorst

Situatie uit een fotoroman

of daaromtrent

Ongelooflijk om zo te krimpen

Hoe dan ook

Er is iets te vertellen

Een beetje privégeschiedenis om te ruilen

De sigaret en je handen om aan te raken

Liefs, het is duidelijk, we zullen het nooit doen

Maar we hadden het over bars en toen

Maar je vertelde over je drie matrozenvaders

Met een snor, een baard en een vlieger

Ik vertelde je over mijn kleurpotloden

Waarmee ik kartonnen regenbogen teken

Maar de auto was er niet

Waar we parkeerden wie herinnert zich het meest

Een andere lach van jou is verborgen achter een hoek

Boven de katten is de maan bewolkt

Van de jouwe naar mijn stad, middernacht is nabij

Met de blauwe feeënpompoen

Avond

Bolognese avond pooier

vochtige vorst

Situatie uit een fotoroman

of daaromtrent

Ongelooflijk om zo te krimpen

Hoe dan ook

Er is iets te vertellen

Een beetje privégeschiedenis om te ruilen

De sigaret en je handen om aan te raken