Sassofrasso - Nomadi

Disceso nella gola, fra gli scogli dell’anfratto

Lucida le sue rive il Sassofrasso

Gioca con la sabbia fra le dita dei bambini

Ossigena le polle dei girini

Ti parla, mentre passa, di sentieri di montagna

Quasi che venisse dalla cuccagna

Ma il gioco di colori della vecchia tintoria

Che sciacqua le coscienze, anche la mia

Si mescola ai liquami della fogna di Montese

Insieme a quelli del macello del paese

È già un po' meno pura l’acqua che va giù in pianura

Il corso della schiuma non è chiaro

Se ti senti niente, quando ti pensi vuoto

Prigioniero dei ricordi a poco a poco

Forse è il tuo rifiuto di entrare nella strada

Che ti ha fatto perdere la squadra

Ma il ricordo di lezioni fatte al tocco di campana

Da ragazzi in una pieve di montagna

Forse aiuta il lungo corso a ritrovar sé stesso

A decantar la fanga del progresso

Non la si può bere, però puoi farci il bagno

Il volto di quest’acqua è ancora umano

Rimuovi i tuoi ricordi, come i sogni che hai già fatto

Mentre la ceramica si beve il Sassofrasso

E il ruscello che cantava puro dentro al suo bacile

Sputa piombo, arsenico e metile

Il cambio di canzoni più non suona la campana

Quest’acqua adesso è malsana

Se ti senti niente, quando ti pensi vuoto

Prigioniero dei ricordi a poco a poco

Forse è il tuo rifiuto di entrare nella strada

Che ti ha fatto perdere la squadra

Però nella sua loggia, saltellando contro il masso

Ancora scende, ancora il Sassofrasso

Ma se sei privo di ogni squadra, allora prendi la strada

Che ti porta in alto, magari su in contrada

Il fango dell’inverno copre i segni dei gerani

Ieri impegna l’oggi nel domani

L’importante è l’individuo, l’importante è la persona

Che trasforma dentro al tempo la sua zona

Il fango dell’inverno copre i segni dei gerani

Ieri impegna l’oggi nel domani

Afgedaald in de kloof, tussen de kliffen van het ravijn

Sassofrasso polijst haar banken

Spelen met het zand tussen de vingers van de kinderen

Het zorgt voor zuurstof in de poelen van de kikkervisjes

Hij praat tegen je, terwijl hij passeert, over bergpaden

Bijna alsof het uit de cuccagna komt

Maar het kleurenspel van de oude ververij

Dat spoelt het geweten, zelfs het mijne

Het vermengt zich met het riool van het Montese riool

Samen met die van het dorpsslachthuis

Het water dat naar de vlakte gaat is al wat minder zuiver

Het verloop van het schuim is onduidelijk

Als je niets voelt, als je denkt dat je leeg bent

Beetje bij beetje een gevangene van herinneringen

Misschien is het je weigering om de straat op te gaan

Daardoor verloor je het team

Maar de herinnering aan lessen gedaan met een druk op de bel

Als kinderen in een bergkerk

Misschien helpt het de lange weg om zichzelf te vinden

Om de modder van de vooruitgang te decanteren

Je kunt het niet drinken, maar je kunt er wel een bad in nemen

Het gezicht van dit water is nog steeds menselijk

Verwijder je herinneringen, zoals de dromen die je al hebt gehad

Terwijl de keramiek gedronken wordt de Sassofrasso

En de beek die zuiver zong in zijn bassin

Het spuugt lood, arseen en methyl uit

De verandering van liedjes doet niet langer de bel rinkelen

Dit water is nu ongezond

Als je niets voelt, als je denkt dat je leeg bent

Beetje bij beetje een gevangene van herinneringen

Misschien is het je weigering om de straat op te gaan

Daardoor verloor je het team

Maar in zijn loge, huppelend tegen de rots

Gaat nog steeds naar beneden, nog steeds de Sassofrasso

Maar als je een team mist, neem dan de weg

Waarmee je omhoog gaat, misschien wel naar de wijk

De wintermodder bedekt de tekenen van de geraniums

Gisteren verbindt vandaag aan morgen

Het belangrijkste is het individu, het belangrijkste is de persoon

Die zijn zone binnen de tijd verandert

De wintermodder bedekt de tekenen van de geraniums

Gisteren verbindt vandaag aan morgen