Non credevi - Nomadi

Non credevi

che il tempo passasse cos¬

come un sogno della notte passata

fino a quando ti sei visto allo specchio

fino a quando ti sei visto pi№ vecchio

fino a quando non ti muore qualcuno

fino a quando non ti muore un amico.

Cos¬ tu pensi

a quei boschi che stan scomparendo

dove noi cantavamo urlando

ma tutto ti appare sconvolto

non ricordi neanche pi№ un volto

non ricordi nemmeno il saluto

della gente con la quale hai vissuto.

Cupamente

i tuoi passi rimbomban per strada

hai passato ore e ore a pensare

quando tardi e non sai dove andare

quando tardi e non hai pi№ casa

quando tardi e tutto il Mondo riposa

tutto avvolto in un’ombra silenziosa.

Cos¬ tu ascolti

la notte nel suo amaro morire

trascinare con s© i tuoi pensieri

ma gi l’alba illumina il cielo

ti cancella il buio dal viso

gi giorno gi domani

gi giorno gi domani.

Je geloofde niet

die tijd zou zo voorbij gaan

als een droom van gisteravond

totdat je jezelf in de spiegel zag

tot je ouder werd

totdat iemand sterft

totdat een vriend sterft.

Dus je denkt

naar die bossen die verdwijnen

waar we schreeuwend zongen

maar alles lijkt je van streek

je herinnert je niet eens meer een gezicht

je herinnert je de begroeting niet eens meer

van de mensen met wie je samenwoonde.

Donker

je voetstappen echoën in de straat

je hebt uren en uren nagedacht

als je te laat bent en niet weet waar je heen moet

als je te laat bent en je bent niet meer thuis

als het laat is en de hele wereld rust

allemaal verpakt in een stille schaduw.

Dus jij luistert

de nacht in zijn bittere sterven

sleep je gedachten met je mee

maar de dageraad verlicht al de hemel

wist de duisternis van je gezicht

morgen al dag

morgen al dag.